No. AWB 00/419 18 april 2001

5135

A, te B, appellant,

gemachtigde: mr A.A.M. van Exsel, juridisch medewerker van ABAB Accountants,

tegen

de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij, te 's-Gravenhage, verweerder,

gemachtigde: mr M.T. Veldhuizen, werkzaam bij verweerders ministerie.

1. De procedure

Op 23 mei 2000 heeft het College van appellant een beroepschrift ontvangen, waarbij

beroep wordt ingesteld tegen een besluit van verweerder van 14 april 2000.

Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar, dat appellant heeft gemaakt tegen de

beslissing op zijn aanvraag om steun op grond van de Regeling EG-steunverlening

akkerbouwgewassen (hierna: de Regeling).

Verweerder heeft op 4 augustus 2000 een verweerschrift ingediend.

Op 14 februari 2001 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgevonden, waar appellant in

persoon en verweerder bij monde van zijn gemachtigde hun standpunten nader hebben

toegelicht.

2. De grondslag van het geschil

2.1 Bij de regeling EG-steunverlening akkerbouwgewassen (hierna: de Regeling) is onder meer

het volgende bepaald

" Artikel 1

In deze regeling wordt verstaan onder:

(.)

e. raadsverordening: verordening (EEG) nr. 1765/92 van de Raad van 30 juni

1992 tot instelling van een steunregeling voor producenten van bepaalde

akkerbouwgewassen (PbEG L 181);

(.)

m. akkerland:

a. geheel van tot het bedrijf behorende grond met uitzondering van grond die

gedurende de achtereenvolgende kalenderjaren 1987 tot en met 1991 als

blijvend grasland, grond voor blijvende teelten, bosgrond of grond voor niet

agrarische doeleinden in gebruik was:

b. grond die overeenkomstig de beschikking ter zake van het uit produktie

nemen van bouwland uit productie is geweest;

(.)

Artikel 3

Overeenkomstig de raadsverordening, verordening 3508/92, verordening

3887/92, (.) en deze regeling (.) worden jaarlijks op aanvraag de

beschikkingen tot subsidievaststelling gegeven aan producenten van

akkerbouwgewassen(.)."

Bij verordening (EEG) nr. 1765/92 is - voor zover in dit geding van belang - het volgende

bepaald:

" Artikel 10

1. De compensatiebedragen voor granen en eiwithoudende gewassen en de

compensatie voor de verplichting om grond uit productie te nemen worden

uitbetaald in de periode van 16 oktober tot en met 31 december die volgt op de

oogst.

2. Om voor het compensatiebedrag in aanmerking te komen moet de producent

uiterlijk op 15 mei voorafgaand aan de betrokken oogst:

- hebben ingezaaid

- een aanvraag hebben ingediend."

Bij Verordening (EEG) nr. 3887/92, zoals gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 229/95, is

onder meer het volgende bepaald:

" Artikel 4

1. Onverminderd de eisen die in de sectori‰le verordeningen worden gesteld,

moet een steunaanvraag "oppervlakten" alle benodigde gegevens bevatten, en

met name:

- de identificatie van het bedrijfshoofd,

- de voor de identificatie van alle percelen landbouwgrond van het bedrijf

benodigde gegevens, de oppervlakte van deze percelen, hun ligging, het gebruik

ervan, eventueel het feit dat het om een ge‹rrigeerd perceel gaat, en de

betrokken steunregeling,

(.)

2.a De steunaanvraag "oppervlakten" mag na de uiterste datum voor de

indiening ervan worden gewijzigd op voorwaarde dat de bevoegde autoriteiten

de wijziging uiterlijk op de data als bedoeld in de artikelen 10, 11 en 12 van

Verordening (EEG) nr. 1765/92 van de Raad ontvangen.

(.)

Wat de percelen landbouwgrond betreft, mag de steunaanvraag "oppervlakten"

slechts worden gewijzigd in bijzondere gevallen die naar behoren zijn

gemotiveerd, zoals met name een overlijden, een huwelijk, aan- of verkoop of

de sluiting van een pachtovereenkomst. De Lid-staten stellen de desbetreffende

voorwaarden vast. Het is evenwel niet mogelijk een perceel toe te voegen aan

de percelen die voor een braaklegging of als voederareaal zijn aangegeven,

tenzij het een geval betreft dat

overeenkomstig de desbetreffende bepalingen naar behoren is gemotiveerd en

op voorwaarde dat dit perceel reeds voor braaklegging of als voederareaal was

opgenomen in een steunaanvraag van een ander bedrijfshoofd, welke laatste

steunaanvraag dienovereenkomstig wordt gecorrigeerd.

Onverminderd de voorschriften van de artikelen 4 en 5 kan een steunaanvraag,

in geval van een door de bevoegde instantie erkende klaarblijkelijke fout, na de

indiening op elk moment worden aangepast."

2.2 Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten

en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

- Appellant heeft met gebruikmaking van het daarvoor bestemde formulier op

14 mei 1999 steun aangevraagd op grond van de Regeling. Het aanvraagformulier

heeft betrekking op in totaal acht percelen.

- Bij besluit van 2 december 1999 heeft verweerder de gevraagde subsidie tot een

bedrag van fl. 3.358,37 toegewezen.

- Bij ongedateerd, door verweerder op 14 december 1999 ontvangen, schrijven heeft

appellant bij verweerder tegen dit besluit bezwaar gemaakt.

- Appellant wilde, blijkens het bezwaar, ook voor een perceel (nummer 4) dat op het

aanvraagformulier volgens zijn verklaring abusievelijk van de bijdragecode 999 - die

betekent, dat geen steun gevraagd wordt - voorzien was, alsnog voor steun in

aanmerking komen.

- Vervolgens heeft verweerder het bestreden besluit genomen.

3. Het bestreden besluit

Het bestreden besluit houdt - samengevat - onder meer het volgende in.

Een aanvraag kan volgens de geldende regelgeving na de uiterste indieningsdatum slechts

worden gewijzigd als sprake is van een duidelijke fout. Er is hier geen sprake van een

zodanige fout. De aanvraag is niet onlogisch, niet onvolledig en consequent ingevuld. Het

staat de ondernemer vrij om steun aan te vragen. Hij is ook zelf verantwoordelijk voor de

juiste invulling van zijn aanvrage.

In een werkdocument van de Europese Commissie van 18 januari 1999 wordt gepreciseerd

wanneer sprake is van duidelijke vergissingen. Daarbij gaat het kort gezegd om

vergissingen, die bij enkele vergelijking van de op het aanvraagformulier verstrekte

gegevens reeds kunnen blijken. Verweerder acht zich niet verplicht, zich te verdiepen in de

motieven van aanvragers.

Verweerder is van oordeel, dat hier geen sprake is van een duidelijke fout, zodat de

aanvraag niet gewijzigd kan worden.

Appellant komt dus niet voor de gevraagde steun in aanmerking.

4. Het standpunt van appellant

Appellant heeft ter ondersteuning van het beroep onder meer het volgende tegen het

bestreden besluit aangevoerd.

" Het invullen van code 999 voor het perceel zomertarwe kan niet anders worden

opgevat dan een kennelijke fout. Deze code levert immers niet een economisch

voordeel doch een economisch nadeel op. Dit terwijl de Aanvraag Oppervlakten

1999 er juist voor bedoeld is om economisch voordeel te behalen. Indien een

ondernemer geen steun zou wensen, zou deze ondernemer alsdan geen aanvraag

indienen.

Tevens blijkt uit een eerdere Aanvraag oppervlakten (1996) van cli‰nt dat voor

het perceel zomertarwe code 810 en niet, zoals abusievelijk thans is gebeurd,

code 999 is ingevuld. Cli‰nt heeft dan ook in dat jaar, waarin hij een Aanvraag

Oppervlakten ingediend heeft, de beoogde steun voor het perceel zomertarwe

verkregen."

Ter zitting is benadrukt, dat er geen goede reden bedacht kan worden, waarom een

landbouwer zomertarwe zou verbouwen en dan niet voor steun ingevolge de Regeling in

aanmerking zou willen komen. Naar het oordeel van appellant is daarmee sprake van een

kennelijke vergissing.

5. De beoordeling van het geschil

Het College stelt voorop dat verweerder zich op goede gronden op het standpunt stelt dat

slechts aan het bezwaar van appellant tegemoet kan worden gekomen, indien door appellant

bij de aanvraag oppervlakten een klaarblijkelijke fout is gemaakt. Immers alleen in dit geval

is het blijkens artikel 5 bis van Verordening (EEG) nr. 3887/92 ook na afloop van de

uiterste indieningsdatum van een aanvraag mogelijk die aanvraag te wijzigen en zou het

onrechtmatig zijn appellant aan zijn oorspronkelijke opgave te houden.

De Commissie van de Europese Gemeenschappen heeft in een werkdocument van

18 januari 1999, VI/7103/98 Rev2-NL, enkele richtsnoeren inzake manifeste fouten in de

zin van genoemd artikel 5 bis vastgesteld. Als manifeste fouten worden in dit werkdocument

aangemerkt direct in het oog springende fouten en tegenstrijdigheden, die bij een

aandachtiger onderzoek van de in de aanvraag verstrekte gegevens geconstateerd worden,

alsmede eigenaardigheden, die betrekking hebben op aanduidingen of nummers van percelen

of dieren. Benadrukt wordt dat het moet gaan om identificatiefouten. Fouten met

betrekking tot de teelt gelden in beginsel niet als duidelijke fouten. Bij verwisseling van

percelen zou een uitzondering gemaakt kunnen worden, mits het niet gaat om een perceel,

dat wordt gebruikt als braakgrond of met voedergewassen beteelde oppervlakte.

Het College overweegt dat genoemd werkdocument niet is aan te merken als een

verordening, een richtlijn of een beschikking in de zin van artikel 249 EG en dat derhalve

aan dit werkdocument niet de verbindende kracht toekomt die verweerder hieraan wenst te

verbinden. Naar zijn inhoud betreft dit werkdocument bovendien niet een limitatief systeem

van mogelijke gronden om wijziging van de aanvraag na de sluitingsdatum toe te laten.

Dit neemt niet weg dat verweerder de bevoegdheid om aan de hand van dit werkdocument

en de daaraan voorafgaande, qua strekking vergelijkbare werkdocumenten, binnen de door

Verordening (EEG) nr. 3887/92 getrokken grenzen een vaste beleidslijn te ontwikkelen,

zeker niet ontzegd kan worden.

Verweerder heeft er terecht op gewezen dat de "aanvraag oppervlakten 1999

vereenvoudigde regeling en voederareaal" geen tegenstrijdigheden bevat. Uit dien hoofde

bestond er derhalve geen aanleiding te twijfelen aan de juistheid van die aanvraag.

Het is ook geenszins eigenaardig dat een producent percelen waarop hij in het betreffende

jaar akkerbouwgewassen zal telen, in een aanvraag zou vermelden zonder voor deze

percelen subsidie te (willen) vragen. Immers, subsidie wordt slechts verleend voor percelen

"akkerland", waaronder blijkens de definitie van "akkerland" in artikel 1 van de Regeling,

niet vallen de percelen die gedurende de achtereenvolgende kalanderjaren 1987 tot en met

1991 als blijvend grasland, grond voor blijvende teelten, bosgrond of grond voor niet

agrarische doeleinden in gebruik was. Of een perceel voor subsidie in aanmerking zou

kunnen komen is dus bij enkele kennisname van de aanvraag niet vast te stellen.

Nu de aanvrager blijkens artikel 4 van Verordening (EEG) nr. 3887/92 verplicht is alle

percelen van het bedrijf in de aanvraag te vermelden, kan het argument dat vermelding op

het formulier zinloos zou zijn als het niet de bedoeling was subsidie aan te vragen, ook geen

doel treffen.

In het licht van deze overwegingen biedt, hetgeen appellant heeft aangevoerd, geen grond

voor het oordeel, dat verweerder de aanwezigheid van een klaarblijkelijke fout, als bedoeld

in artikel 5 bis van Verordening (EEG) nr. 3887/92 had moeten erkennen en naar aanleiding

van appellants bezwaarschrift wijziging van de aanvraag had moeten toestaan.

Het beroep dient derhalve ongegrond te worden verklaard.

Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing

van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. De beslissing

Het College verklaart het beroep ongegrond.