No. AWB 00/531 18 april 2001

5135

A, te B, appellante,

tegen

de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij, te 's-Gravenhage, verweerder,

gemachtigde: mr I. Opsomer, werkzaam bij verweerders ministerie.

1. De procedure

Op 23 juni 2000 heeft het College van appellante een beroepschrift ontvangen, waarbij

beroep wordt ingesteld tegen een besluit van verweerder van 9 mei 2000.

Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar, dat appellante heeft gemaakt tegen

de vaststelling van appellantes oppervlakte voederareaal naar aanleiding van haar aanvraag

oppervlakten 1999 vereenvoudigde regeling en voederareaal in het kader van de Regeling

EG-steunverlening akkerbouwgewassen en de Regeling dierlijke EG-premies.

Verweerder heeft op 3 augustus 2000 een verweerschrift ingediend.

Op 14 februari 2001 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgevonden. Hierbij hebben partijen

hun standpunten nader toegelicht, verweerder bij monde van zijn gemachtigde. Appellante

werd ter zitting vertegenwoordigd door C en D.

2. De grondslag van het geschil

2.1 Bij de regeling EG-steunverlening akkerbouwgewassen (hierna: de Regeling) is onder meer

het volgende bepaald

" Artikel 1

In deze regeling wordt verstaan onder:

(.)

e. raadsverordening: verordening (EEG) nr. 1765/92 van de Raad van 30 juni

1992 tot instelling van een steunregeling voor producenten van bepaalde

akkerbouwgewassen (PbEG L 181);

(.)

m. akkerland:

a. geheel van tot het bedrijf behorende grond met uitzondering van grond die

gedurende de achtereenvolgende kalenderjaren 1987 tot en met 1991 als

blijvend grasland, grond voor blijvende teelten, bosgrond of grond voor niet

agrarische doeleinden in gebruik was:

b. grond die overeenkomstig de beschikking ter zake van het uit produktie

nemen van bouwland uit productie is geweest;

(.)

Artikel 3

Overeenkomstig de raadsverordening, verordening 3508/92, verordening

3887/92, (.) en deze regeling (.) worden jaarlijks op aanvraag de

beschikkingen tot subsidievaststelling gegeven aan producenten van

akkerbouwgewassen(.)."

Bij Verordening (EEG) nr. 1765/92 is - voor zover in dit geding van belang - het volgende

bepaald:

" Artikel 10

1. De compensatiebedragen voor granen en eiwithoudende gewassen en de

compensatie voor de verplichting om grond uit productie te nemen worden

uitbetaald in de periode van 16 oktober tot en met 31 december die volgt op de

oogst.

2. Om voor het compensatiebedrag in aanmerking te komen moet de producent

uiterlijk op 15 mei voorafgaand aan de betrokken oogst:

- hebben ingezaaid

- een aanvraag hebben ingediend."

Bij Verordening (EEG) nr. 3887/92, zoals gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 229/95, is

onder meer het volgende bepaald:

" Artikel 4

1. Onverminderd de eisen die in de sectori‰le verordeningen worden gesteld,

moet een steunaanvraag "oppervlakten" alle benodigde gegevens bevatten, en

met name:

- de identificatie van het bedrijfshoofd,

- de voor de identificatie van alle percelen landbouwgrond van het bedrijf

benodigde gegevens, de oppervlakte van deze percelen, hun ligging, het gebruik

ervan, eventueel het feit dat het om een ge‹rrigeerd perceel gaat, en de

betrokken steunregeling,

(.)

2.a De steunaanvraag "oppervlakten" mag na de uiterste datum voor de

indiening ervan worden gewijzigd op voorwaarde dat de bevoegde autoriteiten

de wijziging uiterlijk op de data als bedoeld in de artikelen 10, 11 en 12 van

Verordening (EEG) nr. 1765/92 van de Raad ontvangen.

(.)

Wat de percelen landbouwgrond betreft, mag de steunaanvraag "oppervlakten"

slechts worden gewijzigd in bijzondere gevallen die naar behoren zijn

gemotiveerd, zoals met name een overlijden, een huwelijk, aan- of verkoop of

de sluiting van een pachtovereenkomst. De Lid-staten stellen de desbetreffende

voorwaarden vast. Het is evenwel niet mogelijk een perceel toe te voegen aan

de percelen die voor een braaklegging of als voederareaal zijn aangegeven,

tenzij het een geval betreft dat

overeenkomstig de desbetreffende bepalingen naar behoren is gemotiveerd en

op voorwaarde dat dit perceel reeds voor braaklegging of als voederareaal was

opgenomen in een steunaanvraag van een ander bedrijfshoofd, welke laatste

steunaanvraag dienovereenkomstig wordt gecorrigeerd.

Onverminderd de voorschriften van de artikelen 4 en 5 kan een steunaanvraag,

in geval van een door de bevoegde instantie erkende klaarblijkelijke fout, na de

indiening op elk moment worden aangepast."

2.2 Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten

en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

- Op 7 mei 1999 heeft verweerder van appellante een formulier aanvraag oppervlakten

vereenvoudigde regeling en voederareaal ontvangen, waarbij appellante 33 ha

voederareaal heeft opgegeven. Met betrekking tot de percelen 15, 16, 19 en 20 heeft

appellant de gewascode 259 en de bijdragecode 999 (geen bijdrage) ingevuld.

- In de periode tussen 15 mei 1999 en 27 november 1999 heeft verweerder appellante

diverse malen gewezen op de omstandigheid dat haar aanvraag onvolledig en deels

onjuist was. Op aanwijzing van appellante zijn vervolgens veranderingen in de

aanvraag aangebracht. De meldingen van verweerder en de aanwijzingen van

appellante betroffen niet de bijdragecode van de percelen 15, 16, 19 en 20.

- Bij brief van 27 november 1999 (verzonden op 13 december 1999) heeft verweerder

aan appellante medegedeeld dat haar aanvraag is goedgekeurd. Voor haar is de

definitieve oppervlakte voederareaal vastgesteld op 33 ha.

- Bij schrijven van 11 januari 2000 heeft appellante bezwaar gemaakt. In haar

bezwaarschrift spreekt appellante de hoop uit dat verweerder alsnog bereid zal zijn de

bijdragecode voor de percelen 15, 16, 19 en 20 te wijzigen.

- Bij besluit van 9 mei 2000 heeft verweerder de bezwaren van appellante ongegrond

verklaard.

3. Het bestreden besluit

Het bestreden besluit houdt - samengevat - onder meer het volgende in.

De brief van 27 november 1999 beoogt slechts de oppervlakte van het voederareaal vast te

stellen. Deze vaststelling van het voederareaal is niet op rechtsgevolg gericht. Het betreft

geen besluit in de zin van artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb).

In feite wordt bezwaar gemaakt tegen het feit dat de aanvraag van appellante is aangemerkt

als een opgave voederareaal; appellante stelt met haar aanvraag te hebben beoogd in

aanmerking te komen voor subsidie op grond van de Regeling. Hierom is het bezwaar

ontvankelijk.

Appellante is verantwoordelijk voor het juist invullen van de aanvraag. De gevolgen van een

onjuiste opgave dienen voor haar rekening te blijven tenzij sprake is van een duidelijke

vergissing.

In het werkdocument van de Europese Commissie van 18 januari 1999, VI/7103/98

Rev2-NL wordt gepreciseerd wanneer sprake is van een duidelijke vergissing. Hierbij gaat

het, kort gezegd, om vergissingen, die bij enkele vergelijking van de op het

aanvraagformulier verstrekte gegevens reeds blijken.

Er is hier geen sprake van een zodanige fout. De aanvraag als zodanig is niet onlogisch, niet

onvolledig en consequent ingevuld. Het staat de ondernemer vrij om al dan niet steun aan te

vragen.

4. Het standpunt van appellant

Appellant heeft ter ondersteuning van het beroep onder meer het volgende tegen het

bestreden besluit aangevoerd.

" Uit het besluit van bureau Laser van 9 mei 2000 blijkt dat zij van mening is dat

cli‰nte haar aanvraag voor de subsidie op grond van EG-regelingsteunverlening

akkerbouwgewassen onvolledig en/of deels onjuist heeft ingevuld. Vervolgens

somt bureau Laser een aantal van de onjuistheden en/of onvolledigheden in de

aanvraag van cli‰nte op. Cli‰nte bestrijdt de beweringen van bureau Laser

omtrent de invulling van het aanvraagformulier voor de EG-regeling

steunverlening akkerbouwgewassen. (.)

Cli‰nte concludeert dat er sprake is van een duidelijke fout in de aanvraag

oppervlakten ten behoeve van de subsidie in het kader van EG-regeling

steunverlening akkerbouwgewassen. Cli‰nte stelt derhalve dat zij voor meer

percelen grond in aanmerking komt voor een subsidie op grond van

bovengenoemde regeling dan is opgegeven in het besluit van de teammanager

van bureau Laser van 27 november 1999.

Cli‰nte verzoekt u, gelet op het vorengaande, het beroep van cli‰nte gegrond te

verklaren en het besluit van bureau Laser van 9 mei 2000 met betrekking tot de

toewijzing van het voederareaal van cli‰nte en de daaruit voortvloeiende

subsidie op grond van EG-regeling steunverlening akkerbouwgewassen te

vernietigen en te bepalen, dat cli‰nte alsnog het juiste aantal hectare

voederareaal krijgt toegewezen

ten behoeve van de subsidie op grond van de EG-regeling steunverlening

akkerbouwgewassen. (.)"

Ter zitting is benadrukt, dat vanuit LASER Groningen aan appellante is medegedeeld, dat

het, als zij een bezwaarschrift zou indienen, voor haar wel in orde zou komen, hetgeen haar

gezien de andere wijzigingen die na indiening nog in de aanvraag zijn aangebracht, ook zeer

aannemelijk was voorgekomen.

5. De beoordeling van het geschil

Het College stelt voorop dat verweerder zich op goede gronden op het standpunt stelt dat

slechts aan het bezwaar van appellante tegemoet had kunnen worden gekomen, indien door

appellante bij de aanvraag oppervlakten een klaarblijkelijke fout is gemaakt. Immers alleen

in dat geval is het blijkens artikel 5 bis van Verordening (EEG) nr. 3887/92 ook na afloop

van de uiterste indieningsdatum van een aanvraag mogelijk die aanvraag te wijzigen en zou

het onrechtmatig zijn appellante aan haar oorspronkelijke opgave te houden.

De Commissie van de Europese Gemeenschappen heeft in een werkdocument van

18 januari 1999, VI/7103/98 Rev2-NL, enkele richtsnoeren inzake manifeste fouten in de

zin van genoemd artikel 5 bis vastgesteld. Als manifeste fouten worden in dit werkdocument

aangemerkt direct in het oog springende fouten en tegenstrijdigheden, die bij een

aandachtiger onderzoek van de in de aanvraag verstrekte gegevens geconstateerd worden,

alsmede eigenaardigheden, die betrekking hebben op aanduidingen of nummers van percelen

of dieren. Benadrukt wordt dat het moet gaan om identificatiefouten. Fouten met

betrekking tot de teelt gelden in beginsel niet als duidelijke fouten. Bij verwisseling van

percelen zou een uitzondering gemaakt kunnen worden, mits het niet gaat om een perceel,

dat wordt gebruikt als braakgrond of met voedergewassen beteelde oppervlakte.

Het College overweegt dat genoemd werkdocument niet is aan te merken als een

verordening, een richtlijn of een beschikking in de zin van artikel 249 EG en dat derhalve

aan dit werkdocument niet de verbindende kracht toekomt die verweerder hieraan wenst te

verbinden. Naar zijn inhoud betreft dit werkdocument bovendien niet een limitatief systeem

van mogelijke gronden om wijziging van de aanvraag na de sluitingsdatum toe te laten.

Dit neemt niet weg dat verweerder de bevoegdheid om aan de hand van dit werkdocument

en de daaraan voorafgaande, qua strekking vergelijkbare werkdocumenten, binnen de door

Verordening (EEG) nr. 3887/92 getrokken grenzen een vaste beleidslijn te ontwikkelen,

zeker niet ontzegd kan worden.

Verweerder heeft er terecht op gewezen dat de "aanvraag oppervlakten 1999

vereenvoudigde regeling en voederareaal" geen tegenstrijdigheden bevat. Uit dien hoofde

bestond er derhalve geen aanleiding te twijfelen aan de juistheid van die aanvraag.

Het is ook geenszins eigenaardig dat een producent percelen waarop hij in het betreffende

jaar akkerbouwgewassen zal telen, in een aanvraag zou vermelden zonder voor deze

percelen subsidie te (willen) vragen. Immers, subsidie wordt slechts verleend voor percelen

"akkerland", waaronder blijkens de definitie van "akkerland" in artikel 1 van de Regeling,

niet vallen de percelen die gedurende de achtereenvolgende kalenderjaren 1987 tot en met

1991 als blijvend grasland, grond voor blijvende teelten, bosgrond of grond voor niet

agrarische doeleinden in gebruik was. Of een perceel voor subsidie in aanmerking zou

kunnen komen is dus bij enkele kennisname van de aanvraag niet vast te stellen.

Nu de aanvrager blijkens artikel 4 van Verordening (EEG) nr. 3887/92 verplicht is alle

percelen van het bedrijf in de aanvraag te vermelden, kan het argument dat vermelding op

het formulier zinloos zou zijn als het niet de bedoeling was subsidie aan te vragen, ook geen

doel treffen.

In het licht van deze overwegingen biedt, hetgeen appellant heeft aangevoerd, geen grond

voor het oordeel, dat verweerder de aanwezigheid van een klaarblijkelijke fout, als bedoeld

in artikel 5 bis van Verordening (EEG) nr. 3887/92 had moeten erkennen en naar aanleiding

van appellants bezwaarschrift wijziging van de aanvraag had moeten toestaan.

Het College merkt tenslotte op, dat hetgeen appellante eerst ter zitting naar voren heeft

gebracht aangaande de door LASER Groningen bij haar gewekte verwachting, dat haar

probleem door indiening van een bezwaarschrift zou worden opgelost, reeds omdat de

beweerde uitspraak te vaag en algemeen is geen grond kan opleveren voor het oordeel dat

verweerder anders heeft moeten beslissen dan bij het bestreden besluit gedaan.

Het beroep dient gelet op het vorengaande ongegrond te worden verklaard.

Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing

van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. De beslissing

Het College verklaart het beroep ongegrond.