-
College van Beroep voor het bedrijfsleven
(gewijzigde versie)
No. AWB 99/282 26 juni 2001
16500
Uitspraak in de zaak van:
A, te B, appellant,
tegen
de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij, te 's-Gravenhage, verweerder,
gemachtigden: mr M. Kouprie en mr L.E. Helder-Klaver.
1. De procedure
Op 25 maart 1999 heeft het College van appellant een beroepschrift ontvangen, waarbij beroep wordt ingesteld tegen een besluit van verweerder van 19 februari 1999.
Bij dat besluit is de brief van appellant van 8 oktober 1998 aangemerkt als een bezwaarschrift en vervolgens niet-ontvankelijk verklaard.
Bij uitspraak van 15 oktober 1999 heeft het College met toepassing van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) het beroep ongegrond verklaard.
Bij brief, op 24 november 1999 door het College ontvangen, heeft appellant verzet gedaan tegen deze uitspraak.
Bij uitspraak van 2 maart 2000 op het verzet van appellant heeft het College het verzet gegrond verklaard.
Op 5 april 2000 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.
Het College heeft de zaak onderzocht ter zitting van 10 april 2001. Bij die gelegenheid is appellant, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet verschenen. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door zijn gemachtigden.
2. De grondslag van het geschil
2.1 De Wet herstructurering varkenshouderij (Wet van 9 april 1998, Stb. 236, hierna Whv) bevat regels, neergelegd in Hoofdstuk II en artikel 24, aan de hand waarvan het aantal varkens onderscheidenlijk fokzeugen dat ten hoogste op een bedrijf mag worden gehouden - het varkensrecht onderscheidenlijk fokzeugenrecht - kan worden berekend. De mededeling van verweerder omtrent de uitkomst van die berekening is, blijkens de uitspraak van het College van 1 juni 1999 in de zaak Rooks e.a. (Agrarisch Recht juli/augustus 1999, nr. 4972) niet aan te merken als een besluit in de zin van de Awb waartegen op grond van artikel 34 Whv een bezwaarschrift kan worden ingediend.
Ingevolge artikel 25 Whv kunnen bij algemene maatregel van bestuur voor bepaalde groepen van gevallen waarbij de bepaling van het varkensrecht of fokzeugenrecht overeenkomstig hoofdstuk II en artikel 24 leidt tot onbillijkheden van overwegende aard, regels worden gesteld omtrent een van hoofdstuk II en artikel 24 afwijkende bepaling van de hoogte van deze rechten. Regels als bedoeld zijn gesteld bij het Besluit hardheidsgevallen herstructurering varkenshouderij (Besluit van 18 juni 1998, Stb. 368, hierna: het Besluit). Daarin zijn voor een aantal categorieen van bedrijven afwijkende regels voor de vaststelling van het varkensrecht of fokzeugenrecht gesteld.
2.2 Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.
- Appellant heeft zich bij brief van 8 oktober 1998 tot verweerder gewend met het verzoek om toekenning van extra varkensrechten, daartoe aanvoerend dat zijn individuele situatie aanleiding moet geven tot toepassing van paragraaf 1 van het Besluit.
- Naar aanleiding van deze brief heeft verweerder het bestreden besluit genomen.
3. Het bestreden besluit
Het bestreden besluit luidt als volgt.
" Het bezwaarschrift is naar mijn oordeel op grond van het hieronder overwogene kennelijk niet-ontvankelijk, zodat van het horen als bedoeld in artikel 7:2 Awb kan worden afgezien.
De Whv en het Besluit, welke op 1 september 1998 in werking zijn getreden, zijn algemeen verbindende voorschriften. Artikel 7:1 Awb stelt bezwaar open voor degene aan wie het recht is toegekend tegen een besluit beroep op een administratieve rechter in te stellen. Tegen besluiten, inhoudende algemeen verbindende voorschriften is op grond van artikel 8:2 Awb geen beroep mogelijk. Het maken van bezwaar en het instellen van beroep tegen de Whv en het Besluit, zijnde algemeen verbindende voorschriften, is derhalve niet mogelijk.
Voor zowel de hoogte van het varkensrecht op basis van de Whv als de hoogte van het varkensrecht op basis van het Besluit geldt dat deze rechtstreeks uit de wet dan wel het besluit voortvloeit. Tegen een kennisgeving inhoudende de hoogte van uw geregistreerde varkensrecht kan daarom geen bezwaar worden gemaakt. Een dergelijke kennisgeving is een feitelijke mededeling die niet is gericht op enig rechtgevolg. Deze mededeling is derhalve geen voor bezwaar (en beroep) vatbaar besluit in de zin van artikel 1:3 Awb."
4. Het standpunt van appellant
Appellant heeft ter ondersteuning van het beroep aangevoerd dat hij vele jaren varkens heeft gehouden, doch in 1994 en 1995 een minder groot aantal dan voorheen. In 1996 is hij met renoveren begonnen. Als gevolg daarvan verkreeg hij in 1997, toen hij het aantal te houden varkens weer wilde vergroten, op grond van de Whv niet meer dan 240 varkensrechten. Appellant verzoekt teruggave van zijn latente rechten.
5. De beoordeling van het geschil
Naar het oordeel van het College heeft verweerder de brief van appellant van 8 oktober 1998 ten onrechte aangemerkt als een bezwaarschrift. Uit de brief valt niet af te leiden dat appellant beoogd heeft een bezwaarschrift in te dienen, maar slechts dat hij heeft verzocht om toepassing ten aanzien van zijn bedrijf van het Besluit dan wel toekenning anderszins van varkensrechten in afwijking van de Whv. Er was evenwel nog geen afwijzende beslissing met betrekking tot de toepassing van het Besluit waartegen een bezwaar zich had kunnen richten.
Verweerder had derhalve in plaats van het uitspreken van een niet-ontvankelijkverklaring een beslissing moeten nemen ten aanzien van de bij brief van 8 oktober 1998 gevraagde toepassing van het Besluit. Nu hij dat niet heeft gedaan dient het besluit te worden vernietigd onder bepaling dat verweerder alsnog een beslissing neemt op de aanvraag. Dat zodanige beslissing geen besluit in de zin van de Awb zou inhouden, zoals door verweerder in het verweerschrift is gesteld kan, mede in het licht van de uitspraak van het College in de zaak AWB 00/581 - welke is aangehecht -, worden beoordeeld indien tegen bedoelde beslissing daadwerkelijk een bezwaarschrift zou worden ingediend.
Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing van artikel 8:75 van de Awb.
6. De beslissing
Het College:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het besluit van verweerder van 19 februari 1999;
- bepaalt dat verweerder beslist op de aanvraag van 8 oktober 1998;
- verstaat dat het door appellant betaalde griffierecht ten bedrage van fl. 225,--
(zegge: tweehonderdenvijfentwintig gulden) door de Staat aan hem wordt vergoed;
- wijst af het meer en anders gevorderde.
Aldus gewezen door mr C.M. Wolters, mr H.C. Cusell en mr M.A. Fierstra, in tegenwoordigheid van mr W.F. Claessens, als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 26 juni 2001
w.g. C.M. Wolters w.g. W.F. Claessens