Gemeenschappelijk landbouwbeleid. Te laat indienen van bezwaarschrift niet verontschuldigbaar. Bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard.
uitspraak
COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN
zaaknummer: 17/58
5111
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 8 mei 2018 in de zaak tussen
V.O.F. “ [naam 1] ”, te [plaats] , appellante
en
de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder
(gemachtigde: mr. S. van Rijn).
Procesverloop
Bij besluit van 21 april 2016 (het primaire besluit) heeft verweerder aan appellante 60,40 betalingsrechten toegewezen op grond van de Uitvoeringsregeling rechtstreekse betalingen GLB (Uitvoeringsregeling).
Bij besluit van 18 november 2016 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van appellante niet-ontvankelijk verklaard.
Bij brief van 14 december 2016 heeft appellante zich tot verweerder gewend. Verweerder heeft de brief doorgezonden naar het College, ter behandeling als beroep. Het College heeft daarop de brief ingenomen als beroep.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 april 2018. Appellante is zonder berichtgeving niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
Overwegingen
1. Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van appellante tegen het primaire besluit niet-ontvankelijk verklaard. Het bestreden besluit berust op het standpunt dat niet binnen de daarvoor gestelde termijn bezwaar is gemaakt en dat deze termijnoverschrijding niet verschoonbaar is. Volgens verweerder is niet gebleken dat aan appellante is meegedeeld dat zij (nog) geen bezwaar hoefde te maken.
2. Niet in geschil is dat het bezwaarschrift van appellante niet binnen de daartoe geldende termijn van zes weken is ingediend. In geschil is of deze termijnoverschrijding verschoonbaar is.
3. In artikel 6:11 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is, voor zover hier van belang, bepaald dat ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift, een niet-ontvankelijkverklaring daarvan achterwege blijft indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.
4. Het is aan appellante de feiten aannemelijk te maken op grond waarvan redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat zij in verzuim is geweest.
5. De beroepsgrond dat verweerder appellante onjuist heeft voorgelicht, slaagt niet. In dit verband is van belang dat het primaire besluit een juiste rechtsmiddelenclausule bevat. Voorts blijkt uit de door verweerder overgelegde notities van de telefoongesprekken met appellante op 22 april 2016 en 28 april 2016 niet dat een medewerker van verweerder aan appellante heeft meegedeeld dat het primaire besluit zou worden aangepast en dat appellante daarom nog geen bezwaar hoefde te maken. Appellante is er in het telefoongesprek van 28 april 2016, zoals blijkt uit de notitie van dit gesprek en zoals verweerder in het bestreden besluit heeft opgemerkt, juist op gewezen dat zij bezwaar kon maken. Weliswaar stelt appellante dat zij en [naam 2] uit het telefoongesprek hebben opgemaakt “dat het verschil nog zou worden rechtgetrokken en het besluit nog zou worden aangepast”, maar dit laat onverlet dat appellante niet op basis van een telefoongesprek erop mocht vertrouwen dat verweerder haar zonder meer eigener beweging volledig tegemoet zou komen wat betreft de vaststelling van de subsidiabele oppervlakte van de percelen. In wat appellante heeft aangevoerd is dan ook geen grond gelegen voor het oordeel dat redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat zij in verzuim is geweest als bedoeld in artikel 6:11 van de Awb.
6. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
Het College verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.A.M. van den Berk, in aanwezigheid van mr. D. de Vries, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 8 mei 2018.
w.g. J.A.M. van den Berk w.g. D. de Vries