1.1

Appellant heeft op 18 mei 2015 een Gecombineerde opgave 2015 bij verweerder ingediend en verzocht om de uitbetaling van de graasdierpremie.

1.2

Verweerder heeft bij het gewijzigde primaire besluit het bedrag voor de uitbetaling van de graasdierpremie vastgesteld op € 7.436,87.

1.3

Bij bestreden besluit heeft verweerder het primaire besluit gehandhaafd en daartoe het volgende overwogen. Gebleken is dat twee runderen en 870 schapen van appellant in 2015 niet voldeden aan de registratie eisen van het I&R-systeem, zodat deze runderen en schapen niet voor graasdierpremie in aanmerking komen. Daarom komen van de in totaal registreerde 128 runderen en 4.127 schapen slechts 126 runderen en 3.257 schapen in aanmerking voor graasdierpremie. Appellant heeft de runderen en schapen respectievelijk 13.897 en 575.820 dagen aangehouden. Appellant heeft gemiddeld (13.897 : 288 dierteldagen) 48,253 runderen en (575.820 : 288) 1999,375 schapen gehouden. Dit leidt tot een bruto toegekend bedrag aan graasdierpremie van € 7.720,56 voor de runderen en € 15.224,04 voor de schapen. Na toepassing van een administratieve sanctie van € 15.346,57 (€ 15.224,04 voor de schapen en € 122,55 voor de runderen) en na aftrek van plafondkorting en extra plafondkorting GLB leidt dit tot een netto uit te betalen bedrag van € 7.436,87.

1.4

Appellant heeft in beroep aangevoerd dat ten onrechte een administratieve sanctie is opgelegd. Verweerder is er bij het opleggen van de administratieve sanctie te gemakkelijk van uitgegaan dat de afwijkingen in het I&R-systeem zijn veroorzaakt door de aanvrager. Het is onterecht om appellant te bestraffen voor afwijkingen, waarvoor hij niet verantwoordelijk is. Bovendien wordt appellant dubbel gestraft doordat het betreffende dier niet alleen niet in aanmerking wordt genomen voor graasdierpremie maar tevens een administratieve sanctie wordt opgelegd. Verweerder heeft appellant pas 21 dagen na de beslissing op de aanvraag van 2015 gewezen op de mogelijkheid om individuele dieren uit de aanvraag terug te trekken Verweerder heeft appellant ook te laat gewezen op de mogelijkheid om fouten te herstellen. Het is voor appellant niet mogelijk om fouten te herstellen die zijn veroorzaakt door een derde partij. Appellante stelt dat verweerder hem ten onrechte slechts vijf dagen de tijd heeft gegeven om aanvullend bewijs te leveren van zijn stelling dat hem van een aantal specifieke onjuiste registraties geen verwijt valt te maken. In verhouding tot de duur van de bezwaarprocedure van zeven maanden is dit wel erg kort. Bovendien meent appellant dat verweerder de bewijslast ten onrechte bij hem legt. Ter zitting heeft appellant aanvullend betoogd dat verweerder ten onrechte graasdieren heeft uitgesloten van de toekenning van graasdierpremie, nu appellant bij het recentelijk nalopen van het I&R-systeem geen enkele onjuistheid in de registratie heeft kunnen vinden.

2.1

Artikel 52 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 tot vaststelling van voorschriften voor rechtstreekse betalingen aan landbouwers in het kader van de steunregelingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (Verordening 1307/2013) luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

2.2

Artikel 53 van de Gedelegeerde verordening (EU) Nr. 639/2014 van de Commissie van 11 maart 2014 tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van voorschriften voor rechtstreekse betalingen aan landbouwers in het kader van de steunregelingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (Verordening 639/2014) luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

2.3

Artikel 31 van de Gedelegeerde verordening (EU) Nr. 640/2014 van de Commissie van 11 maart 2014 tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft het geïntegreerd beheers- en controlesysteem en de voorwaarden voor weigering of intrekking van betalingen en voor administratieve sancties in het kader van rechtstreekse betalingen, plattelandsontwikkelingsbijstand en de randvoorwaarden luidde, ten tijde en voor zover hier van belang, als volgt:

2.4

Artikel 21 van de Uitvoeringsverordening (EU) Nr. 809/2014 van de Commissie van 17 juli 2014 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen voor Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft het geïntegreerd beheers- en controlesysteem, plattelandsontwikkelingsmaatregelen en de randvoorwaarden (Verordening 809/2014) bepaalt, voor zover hier van belang, het volgende:

2.5

Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft het geïntegreerd beheers- en controlesysteem en de voorwaarden voor weigering of intrekking van betalingen en voor administratieve sancties in het kader van rechtstreekse betalingen, plattelandsontwikkelingsbijstand en de randvoorwaarden (Verordening 1306/2013) bepaalt in welke gevallen geen administratieve sanctie wordt toegepast. Deze bepaling luidt als volgt:

2.6

Artikel 2.22 van de Uitvoeringsregeling bepaalde ten tijde van belang het volgende:

2.7

Artikel 2.23 van de Uitvoeringsregeling bepaalde ten tijde van belang het volgende:

3.1

Met betrekking tot de administratieve sanctie voor de onjuist/onvolledig geregistreerde schapen overweegt het College als volgt. Nederland heeft in 2015 gebruik gemaakt van de mogelijkheid die artikel 21, vierde lid, van Verordening 809/2014 biedt door in artikel 2.23, vijfde lid, van de Uitvoeringsregeling een koppeling te leggen met het I&R-systeem schapen en geiten als bedoeld in artikel 34, onderdeel a, van de Regeling identificatie en registratie van dieren. Dit brengt met zich dat ingevolge artikel 21, vierde lid, van Verordening 809/2014 gewaarborgd dient te zijn dat het een begunstigde bekend is dat alle potentieel subsidiabele dieren die niet correct geïdentificeerd of geregistreerd overeenkomstig de identificatie- en registratieregeling voor dieren blijken te zijn, worden beschouwd als in artikel 31 van Verordening 640/2014 bedoelde dieren waarvoor een niet-naleving is geconstateerd. Het College is van oordeel dat met een enkele vermelding op de website van verweerder bij de toelichting op de aanvraag voor de graasdierpremie in 2015 dat de aanvrager dient te verklaren dat zijn dieren juist zijn geregistreerd in het I&R-systeem, aan dit vereiste niet is voldaan. Dit klemt te meer nu verweerder in 2015 de aanvraagprocedure zodanig heeft ingericht dat het niet mogelijk was de graasdierpremie voor individuele schapen aan te vragen en dat van de begunstigden – zonder dat zij daarvan vooraf op de hoogte waren gesteld – werd verlangd zelfstandig afzonderlijk melding te maken van schapen waarbij zich onjuistheden of onvolledigheden in de registratie hadden voorgedaan of die zich in de loop van het subsidiejaar zouden voordoen. Evenmin waren begunstigden geïnformeerd over de mogelijkheid om na indiening van de aanvraag voor een of meer individuele schapen die aanvraag ook weer in te trekken. Dat appellant bij het indienen van de aanvraag een verklaring ondertekent dat de schapen correct geregistreerd zijn in het I&R-systeem kan daaraan niet afdoen.

3.2

Verweerder heeft voor de opvolgende jaren de aanvraagprocedure voor graasdierpremie aangepast en de informatievoorziening daarover verbeterd. Zo heeft verweerder de aanvraag voor het subsidiejaar 2016 zodanig ingericht dat schapenhouders voor individuele dieren graasdierpremie kunnen aanvragen. Verder heeft verweerder bij brief van 30 juli 2016 alle schapenhouders die in 2016 een aanvraag voor graasdierpremie hebben ingediend geïnformeerd over het belang van de juiste registratie in Identificatie en Registratie, waarbij verweerder voorbeelden van onjuiste meldingen en/of onvolledige administratie heeft genoemd. Daarnaast heeft verweerder in deze brief gewezen op de gevolgen van onjuiste registratie en op de mogelijkheid de aanvraag van graasdierpremie in zijn geheel in te trekken of de aanvraag voor specifieke dieren in te trekken, zolang de aanvrager nog niet op de hoogte is gebracht van een controle of de resultaten van een controle. In 2015 ontbrak dit alles. Verweerder heeft daarmee in 2015 niet voldaan aan het bepaalde in artikel 21, vierde lid, van Verordening 809/2014. Bij gebreke van de vereiste informatie valt het appellant niet aan te rekenen dat hij steun voor niet juist dan wel onvolledig geregistreerde dieren heeft aangevraagd, respectievelijk deze dieren niet tijdig uit zijn steunaanvraag heeft ingetrokken. Onder deze omstandigheden had verweerder gelet op het bepaalde in artikel 77, tweede lid, onder d, van Verordening 1306/2013 van het opleggen van een sanctie moeten afzien. De beroepsgrond slaagt.

3.3

Voor zover appellant tevens heeft beoogd te stellen dat verweerder vanwege de twee onjuist/onvolledig geregistreerde runderen ten onrechte een administratieve sanctie heeft opgelegd, overweegt het College dat appellant zijn stelling in zoverre onvoldoende met feiten heeft onderbouwd. De beroepsgrond faalt.

3.4

Ten aanzien van het betoog dat verweerder voor de respectievelijk twee en 870 onjuist en/of onvolledig geregistreerde runderen en schapen alsnog graasdierpremie dient toe te kennen overweegt het College als volgt. Schapenhouders zijn sinds 1 januari 2010 verplicht om te voldoen aan de registratie-eisen zoals neergelegd in Verordening (EG) nr. 21/2004 van de Raad van 17 december 2003 tot vaststelling van een identificatie- en registratieregeling voor schapen en geiten, welke verplichting in Nederland nader is uitgewerkt in het Besluit identificatie en registratie van dieren en in de Regeling identificatie en registratie van dieren. Het College volgt appellant dan ook niet in zijn betoog dat de registratie-eisen waaraan hij diende te voldoen ten tijde van de aanvraag niet bekend waren en/of dat deze in de besluitvormingsfase zijn gewijzigd. Dat verweerder voor het subsidiejaar 2017 een folder heeft uitgebracht getiteld “Controleren I&R registratie schapen voor graasdierpremie”, waarin verweerder een toelichting geeft op de voorwaarden voor de graasdierpremie, de regels voor I&R schapen, het controleren van I&R registratie met het bedrijfsregister, andere mogelijkheden om de registratie te controleren en hoe ervoor te zorgen dat schapen waarvoor graasdierpremie is aangevraagd ook daarna blijven voldoen aan de voorwaarden, betekent niet dat appellant in 2015 niet met de registratie-eisen bekend diende te zijn. Voor zover appellant daarover vragen had mocht van hem worden verlangd dat hij die aan verweerder voorlegde, dan wel een deskundig adviseur raadpleegde. Voor de onjuist/onvolledig geregistreerde runderen geldt dit temeer, nu de verplichting om te voldoen aan de registratie-eisen van het I&R-systeem al bestond vanaf 1 januari 2003 en gesteld noch gebleken is dat appellant niet met deze eisen bekend was. Appellant heeft weliswaar betwist dat bij de bedoelde twee runderen en 870 schapen sprake was van onjuistheden en/of onvolledigheden in het I&R-systeem, maar hij heeft dit niet nader onderbouwd. Verweerder heeft bij het gewijzigde primaire besluit een lijst gevoegd waarop per afgekeurd dier het identificatienummer is en de geconstateerde onjuistheid/onvolledigheid in de registratie is aangeduid. De enkele stelling van appellant dat hij bij het nalopen van het I&R-systeem geen fouten heeft kunnen ontdekken kan daaraan niet afdoen. Verweerder heeft daarom terecht voor deze dieren geen graasdierpremie toegekend. De beroepsgrond faalt.

4. Het beroep is gegrond. Voor de onjuist geregistreerde schapen is ten onrechte een administratieve sanctie opgelegd. Het bestreden besluit komt voor vernietiging in aanmerking. Verweerder dient een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Het College zal hiervoor een termijn van acht weken stellen.

5. Het College veroordeelt verweerder in de door appellant gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt het College op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.002,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 501,- en een wegingsfactor 1).