3.1

Ingevolge artikel 7:1 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en voor zover hier van belang, dient degene aan wie het recht is toegekend tegen een besluit beroep bij een bestuursrechter in te stellen, alvorens beroep in te stellen tegen dat besluit bezwaar te maken bij het bestuursorgaan dat het besluit heeft genomen. Ingevolge de artikelen 6:7 en 6:8 van de Awb bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken en vangt deze termijn aan met ingang van de dag na de dag waarop het besluit op de voorgeschreven wijze is bekendgemaakt.

3.2

Het College stelt vast dat het primaire besluit op 17 december 2016 is bekendgemaakt, zodat appellante met haar op 31 januari 2017 hiertegen ingediende bezwaarschrift, ontvangen door verweerder op 1 februari 2017, de bezwaartermijn – die eindigde op 30 januari 2017 – heeft overschreden.

3.3

Ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift blijft op grond van artikel 6:11 van de Awb niet-ontvankelijkverklaring achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Verweerder heeft ter zitting toegelicht dat hij de termijnoverschrijding vermoedelijk verschoonbaar heeft geacht omdat het primaire besluit was verzonden naar appellante, terwijl de Gecombineerde Opgave was ingediend door de gemachtigde. Zoals de gemachtigde ook in de bezwaarfase, bij brief van 6 maart 2017 heeft uiteengezet, is de termijnoverschrijding echter ontstaan doordat de gemachtigde het bezwaar, anders dan hij veronderstelde, niet onmiddellijk na het opstellen ervan en het bespreken ervan met appellante had verzonden. Het College is van oordeel dat deze omstandigheid geen grond vormt om de termijnoverschrijding verschoonbaar te achten.

3.4

Het voorgaande brengt mee dat verweerder het door appellante gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk had dienen te verklaren. Het beroep is in zoverre gegrond. Het bestreden besluit moet worden vernietigd, onder bepaling dat met toepassing van artikel 8:72, derde lid, aanhef en onder b, van de Awb het bezwaar van appellante niet-ontvankelijk wordt verklaard en dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit.

4.1

Op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) komen de kosten van verleende rechtsbijstand voor vergoeding in aanmerking, indien sprake is van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Blijkens de nota van toelichting bij het Bpb wordt met een rechtsbijstandverlener in de zin van artikel 1, onderdeel a, van het Bpb bedoeld een persoon van wie het verlenen van rechtsbijstand tot zijn beroepsmatige taak behoort en vallen personen zonder enige juridische scholing daarbuiten. Voorts moet het verlenen van rechtsbijstand een vast onderdeel vormen van een duurzame, op het vergaren van inkomsten gerichte, taakuitoefening.

4.2

Verweerder stelt zich op het standpunt dat de gemachtigde niet aan de hiervoor genoemde eisen voldoet omdat uit het uittreksel van het handelsregister van de Kamer van Kamerhandel niet blijkt dat het verlenen van rechtsbijstand tot de bedrijfsvoering van de gemachtigde behoort. Uit het beroepschrift blijkt wel dat de gemachtigde ervaren en actief is op het gebied van boekhouding en bedrijfsadvies, maar niet dat de gemachtigde meer dan incidenteel rechtsbijstand verleent. Op zijn website profileert de gemachtigde zich als een financieel en bedrijfsadviesbureau voor de melkveehouderij, maar er wordt geen enkele melding gemaakt van de mogelijkheid om professionele rechtsbijstand van de gemachtigde te ontvangen. Dit indiceert eveneens dat de gemachtigde van appellante niet meer dan incidenteel rechtsbijstand verleent, aldus verweerder. Ook heeft verweerder in zijn systemen geen bevestiging kunnen vinden van de stelling van appellante dat haar gemachtigde in eerdere procedures rechtsbijstand heeft verleend en/of dat hij proceskostenvergoedingen toegewezen heeft gekregen, zo heeft verweerder ter zitting nog toegelicht.

4.3

Appellante heeft gesteld dat haar gemachtigde aan de voorwaarden voor toepassing van het Bpb voldoet en dat gemachtigde meer dan incidenteel rechtsbijstand verleent. Zij heeft daartoe aangevoerd dat haar gemachtigde vanaf 1986 werkzaam is als adviseur in de agrarische sector (tot 2008 voor twee grote agrarische accountantskantoren en sindsdien als zelfstandige). Zij stelt dat de gemachtigde zich in deze periode heeft beziggehouden met advisering aan melkveehouders over de wet- en regelgeving in de agrarische sector, het invullen van de gecombineerde opgave, het bijhouden van de mestboekhouding en advisering over toeslagrechten/betalingsrechten en dat hij ook diverse bezwaarschriften heeft opgesteld, onder meer gericht aan verweerder, de belastingdienst en gemeenten. Appellante stelt dat haar gemachtigde in al zijn bezwaarschriften een verzoek om onkostenvergoeding (het College begrijpt: proceskostenvergoeding) opneemt en dat deze bij gegrondverklaring ook worden toegekend. Appellante stelt dat haar gemachtigde aldus enige juridische scholing heeft genoten en zij beroept zich op het gelijkheidsbeginsel onder verwijzing naar uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 22 april 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:1295) en van de Hoge Raad van 16 november 2012 (ECLI:NL:HR:2012:BY2770). Ter zitting heeft appellante nog gesteld dat haar gemachtigde in de voorafgaande week bij een hoorzitting in het kader van een bezwaarprocedure bij verweerder in Assen rechtsbijstand heeft verleend.

4.4

Het College stelt vast dat appellante haar stellingen met betrekking tot de door haar gemachtigde gevoerde procedures niet met stukken heeft onderbouwd, zodat het College niet is gebleken dat gemachtigde meer dan incidenteel rechtsbijstand verleent. Nu de vraag of de gemachtigde aan de vereisten van het Bpb voldoet al door verweerder is opgeworpen in het bestreden besluit en verweerder zijn standpunt daaromtrent in het verweerschrift nader heeft toegelicht lag het op de weg van appellante om haar stelling nader te onderbouwen. Het door de gemachtigde eerst ter zitting gedane aanbod om nadere bewijsstukken te overleggen, wijst de rechtbank daarom af wegens strijd met de goede procesorde.

4.5

Nu niet is gebleken dat het verlenen van rechtsbijstand een vast onderdeel vormt van een duurzame, op het vergaren van inkomsten gerichte, taakuitoefening van de gemachtigde van appellante kan ook het door appellante gedane beroep op het gelijkheidsbeginsel niet slagen. Het College acht daarom geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling op grond van artikel 8:75 van de Awb.