1.1.

Appellante heeft op 11 januari 2012 met een aanvraagformulier “Verkenning van samenwerking” dat ten tijde van belang als bijlage 4.1 deel uitmaakte van de Subsidieregeling innoveren, hoofdstuk 4: Innovatieprestatiecontracten (IPC), subsidie aangevraagd voor het project ‘betrouwbaarheid en instandhouding van windturbines’. Het doel van het project is, blijkens het bij de aanvraag ingediende projectplan, om te komen tot een collectief onderzoeksproject met als thema: mogelijkheden om de kosten van instandhouding van windturbines te verlagen en de betrouwbaarheid te verhogen.

1.2.

Bij besluit van 27 februari 2012 heeft verweerder aan appellante voor het project de aangevraagde IPC-subsidie verleend. De kosten die voor subsidie in aanmerking komen zijn berekend op € 300.000,-. De subsidie bedraagt 50% van de daadwerkelijk gemaakte kosten die voor subsidie in aanmerking komen en maximaal € 150.000,-.

1.3.

Appellante heeft met een ‘aanvraag vaststelling subsidie’, gedateerd 15 januari 2015, verweerder verzocht om vaststelling van de verleende subsidie. In de aanvraag is een totaalbedrag van € 300.000,- aan door appellante gemaakte projectkosten opgegeven en een bijbehorend subsidiebedrag van € 150.000,-. Appellante heeft de volgende kosten opgegeven: in totaal € 40.000,- voor het adviesbureau Van [naam 3] B.V. (hierna: het adviesbureau), € 168.875,- voor de [naam 4] te [plaats] ( [naam 4] ) en in totaal € 90.000,- voor de Hogeschool [naam 5] .

1.4.

Op 30 juni 2015 heeft een medewerker van RVO een controlebezoek afgelegd bij het adviesbureau. Het bezoek heeft verweerder tot de conclusie gebracht dat er tussen appellante en het adviesbureau over en weer factureringen en betalingen van geldbedragen zijn gedaan zonder andere economische grondslag dan subsidieontvangst en omzetbelasting.

1.5.

Bij het primaire besluit heeft verweerder (voor zover thans van belang) de subsidie voor het IPC-project vastgesteld op € 45.000,-. Alleen de gemaakte kosten van € 90.000,- voor het onderzoek en het rapport van de Hogeschool [naam 5] zijn subsidiabel geacht. De subsidie daarover bedraagt 50%. De overige opgegeven kosten zijn niet subsidiabel geacht. Appellante heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt.

1.6.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van appellante tegen het primaire besluit ongegrond verklaard en dat besluit gehandhaafd. De subsidie voor het IPC-project is met toepassing van de artikelen 4:45 en 4:46 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) lager vastgesteld dan verleend, omdat volgens verweerder het onderzoek van de [naam 4] geen collectief onderzoek is als bedoeld in artikel 4.10 van hoofdstuk 4 van de Subsidieregeling aangezien het niet als industrieel onderzoek of experimentele ontwikkeling kan worden aangemerkt. Appellante heeft volgens verweerder ook onvoldoende rekening en verantwoording afgelegd over de gestelde verrichte activiteiten door [naam 3] en de daaraan verbonden uitgaven van € 40.000,-.

2. Appellante heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Zij heeft aangevoerd dat het project valt onder ‘een internationale verkenning voor samenwerking’. De door haar uitgevoerde verkenning van samenwerking “Betrouwbaarheid en Instandhouding van Windturbines”, was geen IPC, maar kan tot toekomstige IPC’s leiden. Verweerder heeft het project ten onrechte als een IPC-project beoordeeld. Appellante betwist verder het standpunt van verweerder dat het onderzoek van de [naam 4] niet kan worden aangemerkt als experimenteel onderzoek. Het project is naar eer en geweten uitgevoerd. Het onderzoeksrapport omvat de onderdelen zoals beschreven in de plannen vooraf. Appellante heeft ook haar best gedaan om de financiële gang van zaken te verantwoorden. Zij is van mening dat zij voldoende rekening en verantwoording heeft afgelegd over alle facturen die betrekking hebben op het project. Bij appellante is de indruk ontstaan dat haar argumenten er bij verweerder niet toe doen. Appellante meent dat verweerder niet helder en tijdig tijdens de projectbegeleiding heeft gecommuniceerd.

3. Het College overweegt als volgt.

3.1.

In dit geding is de volgende regelgeving van toepassing.

• experimentele ontwikkeling: experimentele ontwikkeling als bedoeld in paragraaf 2.2, onder g, van de Communautaire kaderregeling inzake staatssteun voor onderzoek, ontwikkeling en innovatie, nr. 2006/C 323/01 (PbEU C 323);

• industrieel onderzoek: industrieel onderzoek als bedoeld in paragraaf 2.2, onder f, van de Communautaire kaderregeling inzake staatssteun voor onderzoek, ontwikkeling en innovatie, nr. 2006/C 323/01 (PbEU C 323);

(..)

3.2.

In dit geding moet de vraag worden beantwoord of verweerder de in geding zijnde subsidie juist heeft vastgesteld.

3.3.

Verweerder heeft de aanvraag getoetst aan artikel 4.10, eerste lid, onderdeel b van de Subsidieregeling innoveren; de uitvoering van collectief onderzoek en verspreiding daarvan. Het College stelt vast dat partijen over het toepasselijke toetsingskader niet van mening verschillen en ziet geen aanleiding partijen hierin niet te volgen.

3.4.

De kosten voor het onderzoek en het rapport van de [naam 4] heeft verweerder niet subsidiabel geacht, omdat deze geen (verkenning van de mogelijkheid tot) experimentele ontwikkeling betreffen, zoals artikel 4.1 van de Subsidieregeling innoveren vereist. Hierover overweegt het College als volgt.

3.5.

Ingevolge artikel 4.10, eerste lid, onderdeel b, van de Subsidieregeling innoveren, wordt op aanvraag onder meer subsidie verleend voor het laten uitvoeren van collectief onderzoek, resulterend in een verslag. Collectief onderzoek is ingevolge artikel 4.1 van de Subsidieregeling innoveren: industrieel onderzoek of experimentele ontwikkeling waarvan de resultaten naar hun aard voor een bredere groep toepasbaar zijn. Artikel 1.1. van de Subsidieregeling, in samenhang gelezen met de daarin vermelde bepalingen uit de Communautaire kaderregeling, bevat de definitie van wat onder industrieel onderzoek en experimentele ontwikkeling wordt verstaan. Daaruit volgt dat, zoals verweerder met juistheid in het bestreden besluit heeft vermeld, het bij deze begrippen gaat om activiteiten die zijn gericht op het vernieuwen, ontwikkelen of verbeteren van producten, procedés en diensten.

3.6.

Het College volgt verweerder in zijn standpunt dat het door de [naam 4] verrichte “onderzoek naar gestructureerd model voor asset management + business opportunities”, dat heeft geleid tot het onderzoeksrapport “Maintenance and Asset Management for Wind Turbines” uitsluitend een literatuurstudie betreft. Het rapport bevat hoofdzakelijk informatie uit bestaande publicaties over windturbines en een beperkt aantal algemene aanbevelingen als “Steps must be taken by manufacturers to improve quality control of original design specifications; particulary bearings, hydraulics and electrical systems”. Het College is van oordeel dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat dit onderzoek en rapport geen activiteiten zijn waarvoor subsidie is verleend, te weten collectief onderzoek. Het rapport bevat zelf geen informatie in de richting van nieuwe, gewijzigde of verbeterde producten, procedés of diensten. Het College volgt appellante niet in haar andersluidende standpunt. Appellante heeft erop gewezen dat de onderzoeksresultaten zijn opgenomen in een gids die door haar is verspreid en is gebruikt als basis voor een nieuw systeem om alle onderdelen van een windturbine te beheren én om nieuwe diensten te bedenken die aan eigenaren van windturbines kunnen worden aangeboden. Dit baat haar in het licht van het vorenstaande niet.

3.7.

De hiervoor onder 3.2 vermelde vraag moet bevestigend worden beantwoord. Het beroep zal in zoverre ongegrond worden verklaard. Dat, zoals appellante stelt, verweerder tijdens het project niet helder en tijdig zou hebben gecommuniceerd, is niet nader onderbouwd, noch is onderbouwd tot welk gebrek dit in of aan het bestreden besluit zou hebben geleid.

3.8.

Over de vraag of verweerder de kosten voor het adviesbureau terecht niet voor subsidie in aanmerking heeft gebracht overweegt het College als volgt.

3.10.

Het College stelt voorop dat het op grond van artikel 4:45, tweede lid, van de Awb, aan appellante is om rekening en verantwoording af te leggen over de aan het project verbonden uitgaven. Het is daarom aan appellante om inzichtelijk te maken wat de achtergrond is van voormelde betalingen. Dat over en weer vergelijkbare betalingen zijn gedaan roept vragen op die door appellante adequaat beantwoord moeten worden. Dat is appellante niet gelukt. Het College komt niet tot dit oordeel omdat de verklaringen die zij heeft gegeven bij voorbaat als inhoudelijk niet acceptabel moeten worden aangemerkt, maar omdat deze verklaringen niet met objectieve en verifieerbare stukken zijn onderbouwd. Zo zijn geen schriftelijk vastgelegde afspraken overgelegd over werkzaamheden en kosten die tot voormelde betalingen hebben geleid. De enkele verklaringen van appellante zijn onvoldoende om van de juistheid daarvan uit te gaan. Niet is gesteld of gebleken dat appellante redelijkerwijs niet kan beschikken over het door haar te leveren bewijs van haar stellingen. De door appellante aangevoerde beroepsgrond dat haar argumenten er bij verweerder niet toe doen en dat er tussen haar en verweerder sprake is van een ongelijke situatie waardoor verweerder altijd wint, slaagt daarom niet.

3.11.

De hiervoor onder 3.8 vermelde vraag moet bevestigend worden beantwoord. Wat appellante over de facturen verder nog heeft aangevoerd baat haar in het licht van het vorenstaande niet en behoeft daarom geen verdere bespreking.

3.12.

De hiervoor onder 3.2 vermelde vraag moet bevestigend worden beantwoord. Het beroep zal ongegrond worden verklaard.