1.1.

Appellante exploiteerde een bedrijf waar vlees werd verwerkt en werd uitgeleverd aan derden. De directeur van appellante is dhr. [naam 3] ( [naam 3] ). Op 1 maart 2013 hebben inspecteurs van de NVWA in het bedrijfspand van B.V. [naam 4] ( [naam 4] ) te [plaats 2] , een erkend koel- en vrieshuis, partijen vlees van appellante aangetroffen. Deze partijen vlees zijn in het kader van een strafrechtelijk onderzoek tot 22 mei 2013 in beslag genomen.

1.2.

Om te voorkomen dat deze partijen vlees in de handel worden gebracht heeft verweerder bij besluit van 22 mei 2013 de in de bijlage 1A en 1B van dat besluit genoemde partijen vlees op grond van artikel 54, tweede lid, aanhef en onder g en h, in samenhang met artikel 19 van Verordening (EG) nr. 882/2004 (Verordening 882/2004), in officiële bewaring genomen en appellante opgedragen om er voor te zorgen dat deze partijen vlees blijven in de toestand waarin ze zich op 22 mei 2013 bevonden. Verweerder heeft in het besluit aangegeven dat, zodra appellante in staat is om de desbetreffende partijen vlees te traceren en de bijbehorende certificaten en documenten over te leggen, de officiële inbewaringneming zal worden beëindigd. Appellante kan hiervoor contact opnemen met inspecteur mevrouw [naam 5] ( [naam 5] ).

1.3.

Op 20 juni 2013 heeft overleg plaatsgevonden tussen appellante en de NVWA, vertegenwoordigd door o.a. [naam 5] . Uit het gespreksverslag dat is opgesteld door [naam 5] , blijkt dat appellante van verschillende partijen vlees, waaronder partijnummer 99125, nog niet de juiste gegevens kan laten zien. In partijnummer 99125 zitten verschillende producten met verschillende oorsprong. Er is afgesproken dat appellante de ontbrekende gegevens mailt en dat er pas afgevoerd kan worden nadat hierover een afspraak is gemaakt. In dat geval wordt er contact opgenomen met [naam 5] . Appellante mag de partijen vlees verplaatsen en van eigenaar laten wisselen nadat de administratie met betrekking tot de tracering ervan door de NVWA akkoord is bevonden.

1.4.

Op 27 juni 2013 heeft [naam 5] per e-mailbericht het volgende aan appellante medegedeeld:

1.5.

Op 26 juli 2013 hebben inspecteurs van de NVWA bij het opslagbedrijf [naam 4] vlees dat aan appellante toebehoorde, gecontroleerd op tracering. De bevindingen van deze controle zijn neergelegd in een proces-verbaal van 31 juli 2013. Door de inspecteurs is onder meer vastgesteld dat de voorraad vlees vaak niet of slechts gedeeltelijk was voorzien van partijnummers. Ook bleek de voorraadlijst manco’s te bevatten, zoals bij partijnummer 99148. Bij deze partij stonden 0 pallets maar wel 26241 kg geregistreerd in de voorraad. De partij was bovendien niet aanwezig in de aangewezen voorraad. Uit de bevindingen blijkt verder dat door een medewerker van [naam 4] is verklaard dat er bij de verlading na het vrijgeven van de voorraad door [naam 5] pallets waren samengevoegd en voorzien van nieuwe palletkaarten. De inspecteurs hebben voorts vastgesteld dat veel vlees uit de door de producent aangebrachte dozen was gehaald. De blokken zijn op pallets geplaatst en voorzien van folie. Daarna werd er een palletkaart aangebracht met een EG-nummer van een erkend EG-bedrijf, niet van [naam 4] , hetgeen niet is toegestaan, aldus het proces-verbaal. Tevens werd een THT-datum aangebracht. Onderliggende documentatie was niet aanwezig bij [naam 4] , hierdoor was niet te achterhalen of de tracering/herkomst van het vlees nog te bepalen was.

1.6.

Bij besluit van 26 juli 2013 (primaire besluit) heeft verweerder de officiële inbewaringneming van de in het besluit van 22 mei 2013 bedoelde partijen vlees verlengd. Verweerder heeft er op gewezen dat [naam 5] weliswaar toestemming heeft gegeven om de partijen vlees te verplaatsen, omdat het leek dat deze partijen traceerbaar waren, maar uit nader onderzoek is gebleken dat die partijen toch niet traceerbaar zijn. De verleende toestemming tot verhandeling en verplaatsing van de desbetreffende partijen vlees wordt daarom ingetrokken en de officiële inbewaringneming van 22 mei 2013 wordt verlengd. Aangezien er partijen vlees zijn verplaatst dient dat vlees op de in de bijlage 1 en 2 genoemde plaatsen te blijven totdat de officiële inbewaringneming is opgeheven. Verweerder heeft appellante tevens op grond van artikel 32 van de Warenwet in verbinding met artikel 5:32 van de Algemene wet bestuursrecht een last onder dwangsom opgelegd waarbij appellante is opgedragen de betreffende partijen vlees niet te verplaatsen zolang de officiële inbewaringneming niet is opgeheven. Indien appellante deze last niet nakomt is zij een bedrag van € 3,- per kilogram in bewaring genomen vlees verschuldigd. Zodra appellante in staat is de desbetreffende partijen vlees te traceren en de bijbehorende certificaten en documenten over te leggen zal de officiële inbewaringneming worden beëindigd. Indien van bepaalde partijen vlees de tracering niet kan worden aangetoond, dienen deze partijen als onveilig te worden beschouwd en zijn die partijen niet meer voor menselijke consumptie bestemd. Appellante dient dan aan te geven welke eindbestemming deze partijen krijgen. Indien appellante niet voor 1 oktober 2013 heeft gereageerd, gaat verweerder er van uit dat appellante de partijen vlees wenst te vernietigen en zal de NVWA dit op kosten van appellante uitvoeren.

1.7.

5.1.

5.2.

Verder heeft appellante aangevoerd dat uit monsterneming door de NVWA is gebleken dat er sprake is van goede kwaliteit vlees en dat het vlees niet onveilig is. Vernietiging van het vlees is daarom niet evenredig. Appellante heeft voorts uiteengezet dat sprake is geweest van administratieve gebreken, die zij elf maanden voordat het bestreden besluit werd genomen heeft hersteld. De partijen vlees waren wel degelijk traceerbaar en de rechtbank heeft ten onrechte geen acht geslagen op de uiteenzetting van appellante dat beide deelpartijen van partij 6 afkomstig waren uit een zeecontainer met nummer [… 1] , waarvan alle documenten voorhanden en correct zijn. Over 475 blokken Canada # 506 van partij 6 heeft bovendien nooit enige onduidelijkheid bestaan, zodat die blokken in ieder geval moeten worden vrijgegeven. Ook partij 99148 was voldoende traceerbaar en over de 175 blokken van deze partij waarvan het herkomstland is aangepast, heeft nimmer onduidelijkheid bestaan. De omstandigheid dat een medewerker per ongeluk een aantal pallets met Frans vlees heeft gelabeld als Roemeens vlees maakt niet dat dit vlees onvoldoende traceerbaar was. De veterinaire certificaten, facturen en betalingen van dit vlees waren duidelijk in orde. Ook de afmetingen, het soort vlees, het aantal blokken en de kwaliteit van de partij waren in orde. De rechtbank heeft een onmogelijke bewijslast op appellante gelegd door te oordelen dat appellante dient aan te tonen hoe de vergissing heeft kunnen ontstaan. Appellante heeft tot slot een beroep op het gelijkheidsbeginsel gedaan, omdat de feitelijke situatie van de reeds vrijgegeven partijen vlees, waaronder de partijen 4, 5, 7, 8 en 99207, overeenkomen met de situatie van de partijen 6 en 99148.

6. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd. Duidelijk is dat de partijen 6 en 99148 onvoldoende traceerbaar waren en dat van een opheffing of beëindiging van de officiële inbewaringneming geen sprake is geweest. Het is van groot belang voor de bescherming van de volksgezondheid en de belangen van de consument dat levensmiddelen, zoals de onderhavige partijen vlees, getraceerd kunnen worden. De partijen 6 en 99148 zijn onvoldoende traceerbaar omdat appellante de originele palletkaarten heeft verwijderd en deze heeft vernietigd, terwijl zij niet aannemelijk heeft kunnen maken dat de informatie op de nieuwe - door haar opgestelde - palletkaarten één op één te herleiden is tot de officiële documenten, zoals het transportdocument CMR en het veterinair certificaat. Verder maken de 475 blokken Canada # 506 en de 175 blokken Roemeens paardenvlees onderdeel uit van de partijen 6 en 99148. Zolang de traceerbaarheid van deze partijen onvoldoende is kunnen geen deelpartijen daarvan worden vrijgegeven. Als de officiële inbewaringneming al zou zijn opgeheven, neemt dat niet weg dat dezelfde partijen vlees na nader onderzoek opnieuw in officiële bewaring kunnen worden genomen, omdat levensmiddelen in alle stadia van productie, verwerking en distributie traceerbaar moeten zijn. De toepasselijke regelgeving biedt geen aanknopingspunten voor het standpunt van appellante dat sprake is van een verzwaarde motiveringslast in het geval van herhaalde inbewaringneming van dezelfde levensmiddelen. Van schending van het gelijkheidsbeginsel is voorts geen sprake.

7. Het College stelt vast dat tussen partijen uitsluitend in geschil is of verweerder bij het primaire besluit terecht is overgegaan tot verlenging van de officiële inbewaringneming van de aan appellante toebehorende partijen vlees 6 en 99148.

8. Het College is met appellante en anders dan de rechtbank van oordeel dat uit de e-mail van 27 juni 2013 van [naam 5] volgt dat de officiële inbewaringneming van het vlees is beëindigd, met uitzondering van partij 99125. Naar het oordeel van het College kan de inhoud van deze, zoals hiervoor onder 1.4 geciteerd, niet anders worden gelezen. Daarbij is tevens van belang dat appellante er bij het besluit van 22 mei 2013 op is gewezen dat de officiële inbewaringneming van het vlees zal worden beëindigd zodra appellante in staat is om de desbetreffende partijen vlees te traceren en zij de bijbehorende certificaten en documenten kan overleggen en dat appellante hierover contact dient op te nemen met [naam 5] . In deze omstandigheden dient ervan te worden uitgegaan dat [naam 5] bevoegd was om te beoordelen of aan de voorwaarden voor beëindiging van de officiële inbewaringneming was voldaan. Uit het primaire besluit blijkt dat ook verweerder ervan is uitgegaan dat eerder toestemming is gegeven tot verplaatsing en verhandeling van het vlees, nu in dat besluit de gegeven toestemming tot verhandeling en verplaatsing wordt ingetrokken.

9. Naar het oordeel van het College volgt uit de omstandigheid dat de officiële inbewaringneming op 27 juni 2013 is beëindigd niet dat verweerder niet bevoegd was om, naar aanleiding van de bevindingen van het nader onderzoek van 26 juli 2013, de toestemming tot verplaatsing en verhandeling in te trekken en de officiële inbewaringneming te verlengen Het College neemt hierbij mede in aanmerking dat uit de considerans van Verordening 178/2002, onder meer de punten 27 tot en met 30, volgt dat het doel van de regelgeving is om de voedselveiligheid te waarborgen en dat levensmiddelenbedrijven daartoe ten minste het bedrijf kunnen identificeren dat hen het levensmiddel heeft geleverd, zodat bij naspeuringen de traceerbaarheid in alle stadia gewaarborgd is. In verband hiermee dienen levensmiddelen in alle stadia van de productie, verwerking en distributie traceerbaar te zijn, zoals is vastgelegd in artikel 18 van Verordening 178/2002. Hiermee valt niet te rijmen dat verweerder niet bevoegd zou zijn tot intrekking van een eerder gegeven toestemming tot verhandeling en verplaatsing en tot het alsnog verlengen van de officiële inbewaringneming over te gaan, indien nader onderzoek uitwijst dat de betreffende levensmiddelen toch onvoldoende traceerbaar zijn. Tegen die achtergrond ziet het College voorts geen aanleiding voor het oordeel dat er in de gegeven omstandigheden op verweerder een verzwaarde motiveringsplicht rust bij het verlengen van de officiële inbewaringneming.

10. Ten aanzien van de traceerbaarheid van de partijen 6 en 99148 heeft de rechtbank het volgende overwogen:

12.2.

De rechtbank stelt vast dat partij 99148 na de officiële inbewaringneming bij besluit van 22 mei 2013 is zoekgeraakt en bij controles die de NVWA bij [naam 4] heeft uitgevoerd niet is aangetroffen. Eerst in maart 2014 is partij 99148 weer aangetroffen, achter een stelling bij [naam 4] Op 25 juni 2014 heeft de NVWA partij 99148 opnieuw gecontroleerd. Ook deze partij bleek niet meer voorzien te zijn van de originele verpakking dan wel originele herkenningstekens, maar slechts van zelfgemaakte palletkaarten. Uit een vergelijking van de foto’s die zijn gemaakt door de NVWA voordat partij 99148 is kwijtgeraakt met foto’s die zijn genomen nadat de partij is teruggevonden blijkt dat de palletkaarten in de tussentijd zijn vervangen. Aanvankelijk stond op alle palletkaarten als land van herkomst Roemenië vermeld, maar na vervanging van de palletkaarten is op een gedeelte daarvan Frankrijk als land van herkomst vermeld. De stelling van eiseres dat de vermelding van Roemenië als land van herkomst op de oorspronkelijke palletkaarten een evidente vergissing was, kan niet worden gevolgd reeds omdat eiseres die stelling niet met stukken heeft onderbouwd. Daarnaast is niet in geschil dat op de nieuwe palletkaarten de aanduiding van het vlees is gewijzigd. (…)”.