1.1

Voor een uitgebreide weergave van het verloop van de procedure, het wettelijk kader en de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden, voor zover niet bestreden, wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. Het College volstaat met het volgende.

1.2

Appellant is exploitant van Café [naam 2] te [plaats] . Op 15 april 2016 heeft een inspectie plaatsgevonden in dit café door twee toezichthouders van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA). De bevindingen van deze inspectie zijn door een van de toezichthouders neergelegd in een rapport van bevindingen van 5 juni 2016 (boeterapport). Naar aanleiding van deze bevindingen heeft de staatssecretaris aan appellant een boete opgelegd van € 4.500,- wegens het niet handhaven van het rookverbod, als bedoeld in artikel 10, eerste lid, aanhef en onder e, van de Tabakswet (thans genaamd: Tabaks- en rookwarenwet). Omdat appellant reeds eerder voor een soortgelijke overtreding is beboet, heeft de staatssecretaris het nominale boetebedrag verhoogd.

1.3

Bij zijn besluit van 24 januari 2017, waartegen het beroep bij de rechtbank was gericht, heeft de staatssecretaris het bezwaar van appellant ongegrond verklaard. Daartoe heeft de staatssecretaris overwogen dat appellant zich niet heeft gehouden aan de verplichting tot het handhaven van het rookverbod in zijn café. Volgens de staatssecretaris voldoet het terras van [naam 2] niet aan de wettelijke eisen omdat het niet aan één zijde volledig was geopend.

2.1

De rechtbank heeft, voor zover voor het hoger beroep van belang, het volgende overwogen, waarbij voor eiser appellant moet worden gelezen:

2.2

De rechtbank heeft het beroep van appellant ongegrond verklaard.

3.1

Appellant voert aan dat de rechtbank ten onrechte niet is ingegaan op zijn betoog dat de staatssecretaris een onjuiste definitie van het begrip “open lucht”, als bedoeld in artikel 6.2, eerste lid, aanhef en onder c, van het Besluit uitvoering Tabakswet (Besluit) heeft gehanteerd. Daartoe stelt appellant dat de staatssecretaris en de rechtbank blijk hebben gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door als enige uitzondering te accepteren dat het terras aan één kant volledig vrij en open is. Volgens appellant voldoet een combinatie van verschillende open ruimtes eveneens aan de strekking van de wetgeving.

3.2

De staatssecretaris wijst erop dat de rechtbank heeft overwogen dat artikel 6.2, eerste lid, aanhef en onder c, van het Besluit niet van toepassing is. De staatssecretaris wijst er voorts op dat voor toepassing van de uitzondering van de open lucht, sprake moet zijn van minimaal één volledig open zijde van een buitenterras en dat voor een situatie met meerdere gedeeltelijk geopende zijden geen ruimte is. Dat volgt, aldus de staatssecretaris, ook uit jurisprudentie van het College ter zake.

5.1

Ter beoordeling van het College staat of de uitspraak waarbij de rechtbank heeft geoordeeld dat de staatssecretaris terecht heeft vastgesteld dat appellant artikel 10, eerste lid, aanhef en onder e, van de Tabakswet heeft overtreden en daarvoor een boete heeft opgelegd, in stand kan blijven.

5.2

Het College stelt vast dat niet in geschil is dat op het terras van [naam 2] werd gerookt ten tijde van de inspectie. Evenmin is in geschil dat het terras geheel was overdekt en dat geen van de terraszijden volledig open was. Ook zijn partijen het erover eens dat de beide zijkanten van het terras wel deels open waren gelaten, te weten, de ruimte tussen de bovenkant van een afscheiding van het terras tot aan de onderkant van de overkapping.

5.3

Ter zitting heeft appellant betoogd dat de voorzijde van het terras eveneens deels open was. In dat verband heeft hij verwezen naar de foto’s die hij in bezwaar heeft overgelegd en die zich in het dossier bevinden. De staatssecretaris heeft vastgehouden aan de juistheid van het op ambtsbelofte opgemaakte boeterapport, waarin is aangegeven dat de voorzijde geheel was afgesloten. De foto’s zijn volgens de staatssecretaris genomen op een onbekend tijdstip, nadat de inspectie reeds had plaatsgevonden en deze geven niet de in het rapport beschreven situatie weer. Naar het oordeel van het College mag een bestuursorgaan, onverminderd de eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van het bewijs, in beginsel afgaan op de juistheid van de bevindingen in een op ambtsbelofte opgemaakt boeterapport, voorzover deze eigen waarnemingen van de opsteller van het boeterapport weergeven. Indien die bevindingen worden betwist, zal moeten worden onderzocht of er, gelet op de aard en inhoud van die betwisting, grond bestaat voor zodanige twijfel aan die bevindingen dat deze niet of niet volledig aan de vaststelling van de overtreding ten grondslag kunnen worden gelegd. In de door appellante overgelegde foto’s waarvan niet duidelijk is wanneer zij zijn genomen, ziet het College geen grond aan de bevindingen in het boeterapport te twijfelen. Het College merkt overigens nog op dat het voor de beoordeling van de zaak niet relevant is of de voorzijde van het terras geheel of (slechts) gedeeltelijk was afgesloten. Partijen delen immers de conclusie dat de voorzijde niet volledig open was.

5.4

Het College concludeert, met de rechtbank, dat het terras van [naam 2] ten tijde van de inspectie niet voldeed aan de door de staatssecretaris gehanteerde uitleg van roken “in de open lucht” als bedoeld in artikel 6.2, eerste lid, aanhef en onder c, van het Besluit. Er was immers geen sprake van een terras met één volledig open zijde. Appellant heeft bij de rechtbank evenwel gemotiveerd betoogd dat deze voorwaarde een te rigide uitleg is van het begrip “in de open lucht”. Door meerdere zijden van het terras gedeeltelijk open te houden wordt de ventilatie op het terras bevorderd, waardoor de rook kan worden afgevoerd. Dit is dan ook in lijn met het achterliggende doel van de tabakswetgeving om de volksgezondheid te bevorderen, aldus appellant. Het College oordeelt met appellant dat de door de rechtbank gegeven motivering dat de uitzondering “in de open lucht” hier niet van toepassing was, in dat kader niet toereikend is, omdat daarbij niet is ingegaan op het specifieke betoog van appellant. Dit baat appellant echter niet, gelet op hetgeen hierna wordt overwogen.

5.5

5.6

De voorwaarde van één geheel open zijde is duidelijk en praktisch toepasbaar, hetgeen de rechtszekerheid en de handhaafbaarheid van de verbodsbepaling ten goede komt. Alternatieven waarbij meerdere zijden deels geopend zouden mogen zijn, zouden tot een casuïstische beoordeling leiden. Dit heeft tot gevolg dat het strikte verbod te roken in afgesloten ruimten moeilijker is te handhaven, omdat de mogelijke toepasselijkheid van de uitzondering steeds tot discussie en onzekerheid zal leiden. Dat de volksgezondheid juist is gediend bij roken op een buitenterras dat is overdekt en aan alle zijden is afgesloten, maar niet volledig, zoals appellant betoogt, overtuigt evenmin. Het College concludeert dan ook dat de staatssecretaris terecht heeft vastgehouden aan een strikte uitleg van het begrip “in de open lucht”.

5.7