2.1

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het voornoemde dagvaardingsexploot van [appellanten] ;

• de memorie van grieven van [appellanten] met producties;

• de memorie van antwoord van de Stichting met producties;

- de mondelinge behandeling waarbij

2.2

Na gevraagd arrest heeft het hof een datum voor arrest bepaald. Het hof doet recht op de voornoemde stukken en die van de eerste aanleg.

3.1

Als onbestreden door de voorzieningenrechter vastgesteld en overigens gesteld en niet of onvoldoende betwist, gelden hier in ieder geval de volgende feiten als vaststaand.

a. De Stichting houdt zich onder meer bezig met het uitvoeren van kinderbeschermingsmaatregelen zoals de ondertoezichtstelling en de voogdij van voornamelijk minderjarigen die als gevolg van een stoornis en/of een beperking mogelijk een blijvende handicap ondervinden in hun ontwikkeling tot zelfstandigheid, en van minderjarigen met gehandicapte ouders waarvoor specialistische hulp noodzakelijk is.

[appellante] is moeder van de op [geboortedatum 1] 2004 geboren dochter [de dochter 1] , de op [geboortedatum 2] 2012 geboren zoon [de zoon 1] , de op [geboortedatum 3] 2014 geboren zoon [de zoon 2] en de op [geboortedatum 4] 2018 geboren dochter [de dochter 2] . [appellant] is de vader van de jongste drie minderjarige kinderen.

Krachtens daartoe door de kinderrechter gegeven beschikkingen zijn [de dochter 1] , [de zoon 1] , [de zoon 2] en [de dochter 2] alle vier onder toezicht gesteld, is de Stichting belast met de uitvoering hiervan en zijn alle vier minderjarigen met machtiging van de kinderrechter uithuisgeplaatst in een pleeggezin. [appellanten] voeren hier juridische procedures tegen.

Op 26 juli 2019 hebben medewerkers van de Stichting met bijstand van politiemensen en ter uitvoering van de beschikking van de kinderrechter tot uithuisplaatsing, de destijds bijna een jaar oude [de dochter 2] uit de woning van [appellanten] opgehaald. [appellant] heeft deze gebeurtenis gefilmd, daarbij commentaar gegeven en de 11:26 minuten durende video ‘live’ uitgezonden op Facebook.

[appellant] heeft het grootste deel van de videobeelden gemaakt toen hij zich beneden in de woning bevond, onderaan de trap die naar de eerste verdieping leidt. Hij filmde daar verschillende politieagenten en een medewerker van de Stichting die onderaan de trap wachtten totdat twee andere medewerkers van de Stichting, die zich op dat moment buiten beeld met [appellante] , dochtertje [de dochter 2] en twee politieagenten op de eerste verdieping bevonden, met dochtertje [de dochter 2] naar beneden zouden komen. Te horen is dat de eerstgenoemde medewerker van de Stichting enkele keren aan [appellante] voorhoudt dat de Stichting uitvoering geeft aan een beschikking van de kinderrechter om het kind uit huis te plaatsen. Op de video is verder te horen dat [appellante] luid en bij voortduring schreeuwt dat zij naakt is en dat zij bezig was om haar dochtertje [de dochter 2] in bad te doen. Zij geeft meerdere keren schreeuwend opdracht aan [appellant] om te filmen wat er gebeurt en om “live te gaan” op Facebook, waarop [appellant] antwoordt dat hij dat aan het doen is. Op enig moment is te zien dat de twee medewerkers van de Stichting die zich op de eerste verdieping bevonden naar beneden komen en naar buiten lopen met het kind, gewikkeld in een handdoek, op de arm. Enige tijd hierna loopt [appellant] filmend de trap op en is te zien dat [appellante] , gekleed in een badjas en luid schreeuwend, op de eerste verdieping op de grond ligt, terwijl zij door twee politieagenten tegen de grond wordt gehouden. Daarna is te zien dat [appellante] door de politie mee naar buiten wordt genomen.

In de video wordt (voorts) onder meer het volgende gezegd:

Op 27 juli 2019 heeft [appellante] een bericht op Facebook geplaatst waarin onder meer het volgende is vermeld:

“Ik heb jullie hulp nodig deel mijn filmpje dat ze mijn dochtertje [de dochter 2] met shampoo in haar haren zonder enige goede gronden die nog nooit 1 nacht zonder haar Moeder was in 11 maanden tijd hebben weggeroofd. En mijn 2 jongens al 2 jaar van mij weghouden. Ik heb jullie hulp hard nodig al mijn fb friends! Deel dat filmpje van de politie massaal. Dit is echt gestoord wat ze hebben gedaan gisteren, omdat ik sterker sta dan hun theoretisch maar hun maken Misbruik van hun Machtsmisbruik! Ik roep alle “lotgenoten massaal te komen in hun gele hesjes op 06 september 2019 in [plaats] . En dat iemand kan regelen dat er een professionele cameraman komt op die dag vast te leggen! Dit gaat groot NIEUWS worden als ze mijn 3 kinderen niet gaan teruggeven!”

Op 30 juli 2019 heeft [appellant] de video op internet geplaatst onder de link ‘ [website] met de titel:

“Kidnapping in Holland”.

i. [appellante] heeft een aan haar gerichte brief van een voor de Stichting werkzame medewerker [medewerker van de Stichting] op Facebook geplaatst. Medewerker [medewerker van de Stichting] is betrokken bij de hulpverlening aan het gezin van [appellante] en [appellant] . In die brief schreef medewerker [medewerker van de Stichting] aan [appellante] :

Naar aanleiding van de video, de oproep om deze te delen en de plaatsing van de brief op Facebook zijn reacties van derden op Facebook gevolgd met onder andere de volgende inhoud:

Bij brief van 17 september 2019 heeft de Stichting [appellant] gesommeerd de video van internet te verwijderen, aan welke sommatie geen gehoor is gegeven. De brief is daags daarna op de Facebookpagina van [appellante] geplaatst met de tekst:

“haha filmpje van inval politie moet eraf! Ga ik dus NIET doen, ze komen in mijn huis. Ik heb alle recht om te filmen en op Facebook te plaatsen! Beetje mijn baby onterecht van 1 jaar stelen!”

3.2

3.3

In beroep formuleren [appellanten] acht grieven. Voor zover [appellanten] stellen dat de voorzieningenrechter hun vorderingen ten onrechte heeft afgewezen (memorie van grieven nr. 5) en [appellanten] vorderen dat het hof hun vorderingen alsnog integraal moet afwijzen (memorie van grieven petitum 1), betreft dat een kennelijke vergissing. Klaarblijkelijk bedoelen [appellanten] te concluderen, samengevat, dat het hof het beroepen vonnis zal vernietigen en de toegewezen vorderingen I, II, III en IV van de Stichting (alsnog) zal afwijzen met veroordeling van de Stichting tot:

• terugbetaling van de proceskosten en de rente die [appellanten] ter uitvoering van het beroepen vonnis hebben betaald, met wettelijke rente;

• betaling van de proceskosten van de eerste aanleg en het beroep, met wettelijke rente.

3.4

De Stichting heeft dat kennelijk ook zo begrepen, weerspreekt dat beroep en concludeert dat het hof de vorderingen van [appellanten] in beroep zal afwijzen en [appellanten] hoofdelijk zal veroordelen in de proceskosten van de eerste aanleg en het beroep.

3.5

Met grief 1 bestrijden [appellanten] het oordeel van de voorzieningenrechter dat de Stichting een voldoende spoedeisend belang bij haar vorderingen heeft. Door grief 2 betogen [appellanten] dat de voorzieningenrechter er ten onrechte aan voorbij is gegaan dat de zaak zich niet leent voor behandeling in kort geding. Het hof zal deze twee grieven eerst behandelen.

3.6

3.7

Met grief 8 betogen [appellanten] dat de voorzieningenrechter op ongeoorloofde wijze een eiswijziging heeft toegestaan en toegepast. Ook deze grief leidt tot niets. Als de voorzieningenrechter een dergelijke eiswijziging al heeft toegestaan en toegepast, staat tegen een dergelijke beslissing volgens artikel 130 lid 2 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering immers geen hogere voorziening open. Het hof zal [appellanten] niet-ontvankelijk verklaren in hun beroep van een door de voorzieningenrechter gegeven beslissing op een verlangde wijziging van de (grondslag van de) eis.

3.8

Dit beroep spitst zich toe op de vorderingen van de Stichting zoals die bij het beroepen vonnis aan de Stichting zijn toegewezen en waartegen [appellanten] zich (in ieder geval in dit beroep) heeft kunnen verweren. Dat [appellanten] het geschil in volle omvang aan het hof willen voorleggen, is onvoldoende om niet duidelijk gepreciseerde geschilpunten in beroep (opnieuw) te laten beoordelen. [appellanten] hoeven daarvoor niet steeds grieven te benoemen, maar moeten wel duidelijk maken welke door de voorzieningenrechter vastgestelde feiten of gegeven beslissingen zij precies onjuist achten en welke bezwaren zij op welke grond daartegen willen aanvoeren.

3.9

Bij gebreke van daartegen ingesteld (incidenteel) beroep zijn door de voorzieningenrechter niet toegewezen vorderingen van de Stichting in dit geding niet (meer) aan de orde. Dit beroep beperkt zich tot de vorderingen zoals die bij het beroepen vonnis aan de Stichting zijn toegewezen.

3.10

Met de zich voor gezamenlijke behandeling lenende grieven 3 tot en met 7 leggen [appellanten] de veroordelingen I, II en III aan het hof voor.

3.11

Alles afwegend komt het hof tot de slotsom dat de grieven falen. Het hof zal het beroepen vonnis bekrachtigen voor zover dat ter beoordeling in beroep voorligt. Wat partijen verder nog aanvoeren, kan hieraan niet afdoen. Het hof zal de in beroep in het ongelijk te stellen [appellanten] in de proceskosten van dit beroep veroordelen, zoals verzocht: hoofdelijk. Het hof beslist als volgt.