Het hof heeft de hierna te noemen minderjarige [minderjarige 1] en [minderjarige 2] in de gelegenheid gesteld hun mening kenbaar te maken.

[minderjarige 1] heeft hiervan gebruik gemaakt en met haar is voorafgaand aan de mondelinge behandeling buiten aanwezigheid van partijen en overige belanghebbenden telefonisch gesproken. Tijdens de mondelinge behandeling heeft de voorzitter de inhoud van dit gesprek zakelijk weergegeven, waarna alle aanwezigen de gelegenheid hebben gekregen daarop te reageren.

[minderjarige 2] heeft het hof per brief laten weten geen gebruik te willen maken van de mogelijkheid haar mening kenbaar te maken.

Gebleken is dat er al sinds 2010 ernstige zorgen bestaan over de opvoedsituatie rondom [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] . Uit het raadsrapport blijkt dat er destijds zorgen waren over relatieproblematiek met huiselijk geweld, huisvestingsproblematiek, schulden, lichamelijke en psychische problematiek bij de moeder, contacten met politie en justitie met betrekking tot de vader en met betrekking tot de nieuwe partner van de moeder. Daar komt bij dat de moeder meerdere keren gedetineerd is geweest. Ook zijn er zorgen geuit over vermeend misbruik van de kinderen door de toenmalige partner van de moeder. Hoewel er langdurig diverse vormen van hulpverlening zijn ingezet, heeft een en ander er uiteindelijk toe geleid dat de kinderen medio augustus 2016 met spoed uit huis zijn geplaatst. In de periode daarna zijn de mogelijkheden voor een thuisplaatsing van de kinderen bij de moeder onderzocht. [minderjarige 1] is vervolgens in 2019 thuisgeplaatst bij de moeder. Na twee weken was deze situatie niet meer houdbaar en [minderjarige 1] verblijft sindsdien in het gezinshuis. Daar komt nog bij dat de moeder kort na de thuisplaatsing van [minderjarige 1] opnieuw gedetineerd is geweest. Het hof is van oordeel dat gelet op het voorgaande de ontwikkeling van [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] ernstig wordt bedreigd.

[minderjarige 3] en [minderjarige 2] verblijven ieder in een afzonderlijk pleeggezin en ontwikkelen zich daar goed. Niet in geschil is dat het perspectief van de kinderen in die pleeggezinnen ligt. [minderjarige 1] verblijft zoals hierboven aangegeven in het gezinshuis en maakt eveneens een positieve ontwikkeling door. Gebleken is dat in verband met de ziekte van de pleegmoeder van het gezinshuis van [minderjarige 1] er extra aandacht is van de GI om te bewerkstelligen dat ook de plaatsing van [minderjarige 1] bestendig kan blijven. Hoewel de moeder aangeeft te berusten in de plaatsing van de kinderen, heeft de raad in dit verband aangegeven dat de moeder meerdere keren (richting de kinderen) hun verblijf ter discussie heeft gesteld toen de moeder dacht dat het niet goed ging met de kinderen. De moeder heeft de kinderen daarmee belast, hetgeen (nog los van het feit dat er geen sprake was van dat het niet goed ging met de kinderen) niet had gemoeten want dit heeft bij de kinderen voor veel onduidelijkheid en onrust gezorgd. De pleegouders van [minderjarige 3] hebben tijdens de mondelinge behandeling bij het hof de ambivalente houding van de moeder ten aanzien van de plaatsing van [minderjarige 3] uitdrukkelijk bevestigd.

Het is voor de positieve ontwikkeling van de kinderen van groot belang dat zij geen onzekerheid (meer) ervaren over de vraag waar zij mogen opgroeien. Het hof volgt daarin de visie van de raad dat de moeder een belangrijke rol heeft in het leven van de kinderen, maar dat de kinderen niet bij de moeder zullen opgroeien. De afgelopen jaren is immers gebleken dat de moeder niet in staat is geweest om binnen een voor [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] aanvaardbaar te achten termijn de verantwoordelijkheid voor hun verzorging en opvoeding te dragen. De mogelijkheden voor een thuisplaatsing zijn uitgebreid onderzocht en de daarop volgende kortdurende thuisplaatsing van [minderjarige 1] bij de moeder in 2019, die niet goed gegaan is, heeft bij alle drie de kinderen voor veel onrust en onduidelijkheid gezorgd. Die gevoelens van onrust en onduidelijkheid moeten weggenomen worden voor alle drie de kinderen, zonder daarin een onderscheid te maken.

Nu vaststaat dat niet meer naar een thuisplaatsing wordt toegewerkt, zijn een ondertoezichtstelling en een machtiging tot uithuisplaatsing ook niet langer de geëigende

maatregelen. Het voortduren van die maatregelen zou immers – anders dan de moeder betoogt – jaarlijks opnieuw onrust en onzekerheden meebrengen. Dit acht het hof niet in het belang van de kinderen. Het hof ziet alles overziende geen mogelijkheden voor een plaatsing van de kinderen in het vrijwillig kader, gelet op de behoefte van de kinderen aan duidelijkheid en de ambivalente houding van de moeder ten opzichte van de verblijfplaats van de kinderen.

Al deze omstandigheden tezamen brengen met zich dat het gezag van de moeder over

[minderjarige 1] , [minderjarige 3] en [minderjarige 2] dient te worden beëindigd. De moeder blijft echter een belangrijke plaats in het leven van de kinderen houden, en dat zal door deze beslissing niet veranderen.