De vrouw heeft de kosten van de minderjarige op ca. Afl. 1.000,- per maand gesteld. De man heeft deze kosten bestreden. Gelet hierop zal het gerecht de kosten zelf bepalen.

Bij het vaststellen van de kosten van verzorging en opvoeding hanteert het gerecht als richtsnoer dat deze voor een minderjarige in de leeftijd als die van partijen gemiddeld Afl. 750,- per maand bedraagt. Het gerecht is van oordeel dat aangenomen kan worden dat de kosten van verzorging en opvoeding van minderjarige in de leeftijd als die van partijen rond dat bedrag liggen. In dit bedrag zitten begrepen de schoolkosten, de kosten aan kleding en die van recreatie, zodat met de door de moeder opgevoerde daadwerkelijke kosten van deze lasten bij de vaststelling van de kosten niet afzonderlijk rekening zal worden gehouden. Dit bedrag kan worden verhoogd indien blijkt van bijzondere uitgaven ten behoeve van de minderjarige die niet zijn begrepen in genoemd bedrag van Afl. 750,- (zoals noodzakelijke kosten voor naschoolse opvang).

Het gerecht zal rekening houden met de post “voetbal” ad Afl. 50,- per maand nu de noodzaak van deze kosten voldoende aannemelijk is gemaakt door de vrouw.

Gelet op het vorenstaande kunnen de kosten van de minderjarige worden vastgesteld op Afl. 800,- per maand, waaraan de ouders naar draagkracht en naar evenredigheid dienen bij te dragen.

De man is 66 jaar oud en thans gepensioneerd. Gebleken is dat zijn dienstverband als kinderarts bij het ziekenhuis, met ingang van oktober 2019 is geëindigd, zodat hij vanaf die datum geen inkomen uit arbeid meer ontvangt. Dat hij nog inkomen uit een privépraktijk ontvangt, is door de vrouw weliswaar gesteld onder verwijzing naar advertenties uit een Facebook pagina, maar is niet gebleken.

Het netto-maandinkomen van de man bedraagt dan ook gemiddeld Afl. 5.837,-.

Wat de lasten betreft houdt het gerecht rekening met een forfaitair bedrag van Afl. 1.400,- voor het eigen levensonderhoud. In dit bedrag zitten onder andere begrepen de redelijke kosten van elektriciteit, van water, van telefoon/internet/cable aansluiting en van autogebruik, zodat met de door de man opgevoerde daadwerkelijke kosten bij de vaststelling van de draagkracht niet afzonderlijk rekening zal worden gehouden. Het gerecht zal rekening houden met de onbetwiste posten “huur huis” ad Afl. 1.500,- en de aflossing van een lening bij de RBC ad Afl. 1.530,-, nu deze posten genoegzaam onderbouwd zijn. De overige (niet betwiste) opgevoerde lasten wordt de man geacht te betalen uit voornoemd forfaitair in aanmerking te nemen bedrag van Afl. 1.400,-.

De totale in aanmerking te nemen (noodzakelijke) vaste lasten van de man bedragen, gelet op het vorenstaande, totaal afgerond Afl. 4.430,-.

De man houdt maandelijks over een bedrag van Afl. 1.407,-, waarmee hij aan zijn verplichting met betrekking tot het voorzien in de kosten van verzorging en opvoeding van zijn twee thans nog minderjarige kinderen dient te voldoen.

Uit de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de vrouw maandelijks een inkomen heeft van Afl. 1.000,- aan huurpenningen uit de verhuur van een appartement te Montaña. Of zij deze huurpenningen terecht int, laat het gerecht in deze procedure in het midden.

Dat de vrouw verder geen inkomen heeft, dan wel dat zij deze niet kan genereren, is naar het oordeel van het gerecht onvoldoende gebleken. Zo heeft de man aangevoerd, en heeft de vrouw onvoldoende betwist, dat de vrouw rashonden fokt bestemd voor de verkoop.

Gelet op de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting is het gerecht van oordeel dat de vrouw verdiencapaciteit heeft ter grootte van het minimumloon, derhalve gemiddeld Afl. 1.600,- netto per maand. Dit betekent dat het gerecht ervan uit zal gaan dat de vrouw maandelijks een netto-inkomen heeft van gemiddeld Afl. 2.600,-.

Wat de lasten betreft houdt het gerecht rekening met een forfaitair bedrag van Afl. 1.400,- voor het eigen levensonderhoud. In dit bedrag zitten onder andere begrepen de redelijke kosten van elektriciteit, van water, van telefoon/internet/cable aansluiting en van autogebruik, zodat met de door de vrouw opgevoerde daadwerkelijke kosten bij de vaststelling van de draagkracht niet afzonderlijk rekening zal worden gehouden.

De totale in aanmerking te nemen (noodzakelijke) vaste lasten van de vrouw bedragen, gelet op het vorenstaande, totaal afgerond Afl. 1.400,-.

De vrouw houdt maandelijks dan over een bedrag van Afl. 1.200,-, waarmee zij aan haar verplichting met betrekking tot het voorzien in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige dient te voldoen.

Wat betreft het verzoek te aanzien van de vaste woonlasten en de aflossing op de auto van de vrouw, overweegt het gerecht als volgt.

Het gerecht stelt voorop dat nu partijen ongehuwd hebben samengewoond, er op grond van de wet geen onderhoudsverplichting jegens elkaar bestaat. Artikelen 1:81 en 1:157 van het Burgerlijk Wetboek van Aruba (BWA) zijn immers niet van analoge toepassing op ongehuwde samenwoners. Verder is gesteld noch gebleken dat partijen in een samenlevingsovereenkomst zich jegens elkaar hebben verbonden een onderhoudsvoorziening te treffen voor de meest gerede partij.

In dit geval is vast komen te staan dat de man, toen hij nog zijn kost verdiende als kinderarts, zich jegens de vrouw heeft verbonden c.q de vrouw heeft toegezegd haar woonlasten en de afbetaling van haar auto na eindiging van de affectieve relatie tussen hen, te blijven betalen. Het gerecht gaat er dan ook vanuit dat tussen partijen een mondelinge overeenkomst ten aanzien van de betaling van deze kosten bestaat.

Het verzoek van de man strekt – naar het gerecht begrijpt - tot wijziging van deze overeenkomst, in die zin dat zijn betalings- c.q. alimentatieverplichting jegens de vrouw wordt bepaald op nihil. Dit verzoek is gegrond op artikel 1:401 van het Burgerlijk Wetboek van Aruba. Ingevolge het eerste lid kan een overeenkomst, betreffende levensonderhoud, bij latere rechterlijke uitspraak worden gewijzigd of ingetrokken, indien zij nadien door wijziging van omstandigheden ophoudt aan de wettelijke maatstaven te voldoen. Ingevolge het vijfde lid kan een dergelijke overeenkomst ook worden gewijzigd of ingetrokken, indien zij is aangegaan met grove miskenning van de wettelijke maatstaven.

Gelet op hetgeen hierboven ten aanzien van de draagkracht van partijen is overwogen, is het gerecht van oordeel dat de overeenkomst inmiddels door wijziging van omstandigheden heeft opgehouden aan de wettelijke maatstaven te voldoen. Dit onderdeel van het verzoek van de man zal dan ook worden toegewezen.