1.1

Verzoeker verbleef tussen 22 november 2018 en 4 januari 2019 in Aruba.

1.2

Op 4 januari 2019 is verzoeker Aruba uitgereisd.

1.3

Verzoeker is op 3 februari 2019 als toerist Aruba binnengekomen en heeft op dezelfde dag aan de grens een asielaanvraag gedaan.

1.4

Op 4 mei 2019 heeft verzoeker bezwaar gemaakt tegen het uitblijven van een beschikking op die aanvraag.

1.5

Bij beschikking van 21 januari 2021 heeft verweerder de asielaanvraag van verzoeker afgewezen.

1.6

Bij beschikking van 22 januari 2021 heeft verweerder het onder 1.4 vermelde bezwaar niet-ontvankelijk verklaard.

2.1

Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en is niet bindend in de bodemprocedure.

2.2

Het verzoek strekt – zo heeft verzoeker ter zitting desgevraagd nog uitdrukkelijk bevestigd – tot schorsing van de beschikking van 22 januari 2021 totdat op het beroep is beslist. Aan dat verzoek heeft verzoeker ten grondslag gelegd dat verweerder het bezwaar tegen het uitblijven van een beschikking op de asielaanvraag ten onrechte nietontvankelijk heeft verklaard en het bezwaarschrift ten onrechte niet in handen van de bezwaaradviescommissie heeft gesteld. Gelet hierop, bestaat een redelijke kans dat de beschikking van 22 januari 2021 in de bodemprocedure niet in stand zal blijven, aldus verzoeker.

2.3

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter heeft verzoeker gesteld noch aannemelijk gemaakt bij het treffen van de verzochte voorziening, te weten schorsing van de beschikking van 22 januari 2021, enig spoedeisend belang te hebben. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat die beschikking het uitblijven van een beschikking op de asielaanvraag van verzoeker betreft, terwijl verweerder inmiddels die aanvraag bij reële beschikking van 21 januari 2021 heeft afgewezen.

2.4

Voor zover verzoeker ter zitting nog heeft aangevoerd dat hij het risico loopt na uitzetting onmenselijk behandeld te worden in Venezuela, overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Zoals hiervoor onder 1.5 is vermeld, heeft verweerder bij beschikking van 21 januari 2021 de asielaanvraag van verzoeker van 3 februari 2019 afgewezen, tegen welke beschikking verzoeker beroep heeft ingesteld. Bij die beschikking heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat is gebleken noch aannemelijk gemaakt dat verzoeker na terugkeer onderworpen zal worden aan een behandeling als bedoeld in artikel 3 van het EVRM. Voor zover verzoeker wenst te betogen dat verweerder zich ten onrechte op dat standpunt heeft gesteld, kan hij dat doen in de daartoe geëigende procedure, te weten in de bezwaar- of beroepsprocedure tegen de afwijzing van de asielaanvraag. Hangende die procedure kan verzoeker desgewenst tevens het gerecht verzoeken om een voorlopige voorziening te treffen. In die procedure dient de vraag of verzoekers uitzetting naar Venezuela een schending van artikel 3 van het EVRM oplevert, te worden beoordeeld. Van verzoeker mag worden verwacht dat hij ter beoordeling van zijn beroep op artikel 3 van het EVRM de daarvoor aangewezen procedures volgt, die overigens voor verzoeker nog altijd open staan.

2.5

Gezien het voorgaande is er geen grond voor het treffen van een voorlopige voorziening. Het verzoek wordt afgewezen.

2.6

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.